Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wiesław Morys po rozpoznaniu w dniu 20 października 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 16 maja 2016 r., sygn. akt II SO/Ke 6/16 o oddaleniu wniosku o wyłączenie sędziów w sprawie ze skargi M. W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Rzeszowie z dnia [...] października 2015 r., znak: [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności odwołania postanawia: oddalić zażalenie. 2
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach postanowieniem z dnia 16 maja 2016 r., sygn. akt II SO/Ke 6/16, oddalił wniosek M. W. o wyłączenie następujących Sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie: [...] od orzekania w sprawie sygn. akt II SA/Rz 1685/15.
W jego uzasadnieniu podał, że M. W. w treści sprzeciwu z dnia 17 lutego 2016 r. od postanowienia Referendarza sądowego z dnia 1 lutego 2016 r. zawarła wniosek o wyłączenie ww. Sędziów od rozpoznawania sprawy z jej skargi na sprecyzowane w sentencji postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Rzeszowie. M. W. wskazała na lokalne i koleżeńskie powiązania Sędziów WSA w Rzeszowie z "sędziami" SKO w Rzeszowie, którzy mają zaprzyjaźnionych Sędziów w WSA w Rzeszowie oraz NSA w Warszawie. Sędziowie ci - zdaniem wnioskodawczyni - wcześniej orzekając w SKO w Rzeszowie, mają obecnie możliwość wpływania na podejmowane czynności i wydawane rozstrzygnięcia w sprawach dotyczących skarg na decyzje tego organu.
Postanowieniem z dnia 27 kwietnia 2016 r., sygn. akt I OW 62/16, Naczelny Sąd Administracyjny wyznaczył Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach do rozpoznania przedmiotowego wniosku.
Sędziowie WSA w Rzeszowie, z wyjątkiem przebywającego na długotrwałym zwolnieniu lekarskim sędziego K. W., złożyli pisemne oświadczenia, z których wynika, że M. W. od 2010 roku wniosła skargi w 11 sprawach. W sprawach tych (niekiedy wielokrotnie) występowała o wyłączenie sędziów od orzekania formułując zarzut braku ich obiektywizmu. W związku z powyższym sędziowie, dla dobra wymiaru sprawiedliwości, wnieśli o wyłączenie ich od rozpoznania niniejszej sprawy na podstawie art. 19 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) - dalej: P.p.s.a., nie stwierdzając innych podstaw wyłączenia.
Rozpoznając ten wniosek Sąd meriti, powołując się na art. 18, art. 19 i art. 20 § 1 P.p.s.a. wskazał, że w niniejszej sprawie nie zachodzą okoliczności uzasadniające wątpliwości co do bezstronności sędziów. Okoliczność mogąca wywołać uzasadnioną wątpliwość, co do bezstronności sędziego w danej sprawie musi być realna, a nie potencjalna. Nie jest zatem wystarczająca sama podejrzliwość strony bądź utrata wiary w bezstronność sędziego wynikająca z obaw, w szczególności niesprecyzowanych, co do jego osoby. Nie ma znaczenia subiektywne przekonanie strony o braku bezstronności sędziego wyznaczonego do rozpoznawania jej sprawy, jak też orzekającego w danej jednostce organizacyjnej, lecz konieczne jest wskazanie poważnych powodów, które obiektywnie spowodowałyby utratę zaufania co do bezstronności sędziego. Wobec powyższego, wątpliwość co do bezstronności sędziego musi być uzasadniona, co wiąże się z przedstawieniem odpowiedniej argumentacji we wniosku. Ponadto Sąd I instancji wskazał, że wniosek o wyłączenie sędziego musi określać osobę (tożsamość) sędziego, którego dotyczy, oraz wskazywać zindywidualizowane przyczyny wyłączenia. Jeżeli wniosek odnosi się do większej liczby sędziów, wszyscy oni muszą być oznaczeni przez wskazanie imion i nazwisk, a przyczyny wyłączenia powinny odnosić się do każdego z nich. Skarżąca w swoim wniosku wprawdzie wymieniła imiona i nazwiska sędziów, których wniosek dotyczy, jednak przyczyny wyłączenia określiła już ogólnie, nie odnosząc się personalnie do żadnego z sędziów. Sąd meriti podniósł również, że orzekanie w przeszłości w SKO w Rzeszowie przez sędziów WSA w Rzeszowie, jako okoliczność mająca mieć wpływ na bezstronność tych sędziów, powodowałoby konieczność ich wyłączania w każdej sprawie, której stroną jest Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Rzeszowie. Zwrócił także uwagę na oświadczenia ww. Sędziów (z wyjątkiem pozostającego na długotrwałym zwolnieniu lekarskim sędziego K. W.), w których wnieśli oni o wyłączenie ich od rozpoznania niniejszej sprawy. Treść powyższych oświadczeń nie wskazuje jednakże, w ocenie Sądu I instancji, aby pomiędzy sędziami WSA w Rzeszowie, a wnioskodawczynią zachodziły okoliczności, które mogłyby wywoływać uzasadnione wątpliwości co do ich bezstronności, a tylko takie mogą być podstawą uwzględnienia wniosku na podstawie art. 19 P.p.s.a. Również wnioskodawczyni nie wskazała na żadne dowody mogące uprawdopodobnić formułowane zarzuty, a tym samym uzasadnić wątpliwości co do bezstronności sędziów. Mając na uwadze powyższe, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach oddalił wniosek o wyłączenie sędziów na podstawie art. 22 § 2 i 3 w zw. z art. 19 P.p.s.a.