Wobec tego Sąd I instancji stwierdził, że w niniejszej sprawie zostały spełnione przesłanki wynikające z treści art. 61 § 3 p.p.s.a. skutkujące wstrzymaniem zaskarżonej decyzji.
Na powyższe postanowienie zażalenie złożyła uczestniczka postępowania T. W., reprezentowana przez adwokata, wnosząc o jego uchylenie. Wniesiono o przeprowadzenie dowodu z odpisu wyroku Sądu Okręgowego w [...] z dnia [...] grudnia 2011 r. , sygn. akt [...] oraz Sądu Apelacyjnego w [...] z dnia [...] stycznia 213 r. wraz z pisemnym uzasadnieniem na okoliczność braku przesłanek do udzielenia skarżącym ochrony z art. 61 § 3 p.p.s.a., w tym w szczególności na okoliczność, ze prawomocnym orzeczeniem ustalono brak jakichkolwiek uprawnień do nieruchomości, co do której wydano decyzję przekształceniową oraz faktu, że wstrzymanie decyzji oznacza w istocie blokowanie prawa do własności budynku wprost wynikającego z w/w orzeczenia Sądu, a wstrzymania wykracza poza sferę działki - gruntu, a nadto, że zagrożenia opisane w postanowieniu wstrzymującym decyzję wynikają w istocie z tych wyroków, a nie z wykonania zaskarżonej decyzji.
Wskazano, że Sąd nietrafnie wskazał na niebezpieczeństwo związane z przywróceniem prawa poprzedniego właściciela, gdyż przedmiotem skargi i poprzednich decyzji nie jest "przywrócenie" praw poprzedniego właściciela (gminy), ale przywrócenie prawa użytkowania wieczystego, które było prawem poprzedniczki prawnej uczestniczki (matki). Podniesiono, że zaskarżone orzeczenie wkracza w kwestię własności budynku rozstrzygniętej prawomocnie i w sposób wiążący.
Żaląca się wskazała, że dostrzega pewną trudność związaną z niemożnością oceny merytorycznej skargi na etapie wstrzymania wykonalności, jednakże kwestia ta winna być - w ocenie żalącej się - rozważona na płaszczyźnie tego, że stwierdzenie nieważności decyzji oznacza przywrócenie jedynie prawa użytkowania wieczystego w sytuacji, gdy już prawomocnie stwierdzono nieważność aktu notarialnego będącego podstawą jakichkolwiek praw skarżących do czegokolwiek. Wskazano, że w skardze zostało podniesione, że umowa, na podstawie której skarżący nabyli prawo do nieruchomości, jest od początku nieważna.
Podniesiono ponadto, że zabudowanie nie jest objęte decyzją, a wstrzymanie wykonania decyzji w zakresie gruntu uniemożliwia uczestniczce korzystanie z prawa, które wprost wynikają ze spadkobrania po matce.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami admnistracyjnymi, po przekazaniu sądowi skargi, jeśli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności. Zawarty w powyższym przepisie katalog przesłanek warunkujących wstrzymanie wykonania zaskarżonego rozstrzygnięcia jest zamknięty. Oznacza to, że ustawa w sposób wyczerpujący wskazuje przesłanki wstrzymania wykonania orzeczenia ostatecznego, uzależniając tę możliwość wyłącznie od wykazania istnienia wskazanych na wstępie okoliczności.