Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Barbara Adamiak, , , po rozpoznaniu w dniu 1 grudnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Starosty Cieszyńskiego na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 września 2009 r., sygn. akt I SA/Wa 482/09 o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Starosty Cieszyńskiego na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] lutego 2009 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość postanawia: oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, postanowieniem z dnia 3 września 2009 r., sygn. akt I SA/Wa 482/09, odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji Ministra Infrastruktury z dnia [...] lutego 2009 r., znak: [...]. Wniosek o wydanie postanowienia tymczasowego skarżący uzasadnił tym, że utrzymywanie zaskarżonej decyzji spowoduje znaczne uszczuplenie środków finansowych Skarbu Państwa. Skarżący podnosił, że wydatek na wypłatę odszkodowania w wysokości ustalonej w zaskarżonej decyzji Ministra Infrastruktury (242.148,00 zł słownie: dwieście czterdzieści dwa tysiące sto czterdzieści osiem złotych), nie jest przewidziany w budżecie. Dodatkowo skarżący wskazywał, że w przypadku uchylenia zaskarżonej decyzji, zachodzi prawdopodobieństwo wystąpienia trudności w zakresie zwrotu wypłaconego stronom odszkodowania.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd pierwszej instancji stwierdził, że skarżący nie wykazał w sposób przekonujący, że spełnione zostały przesłanki "zajścia niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków". Sąd pierwszej instancji wskazał, że decyzja Wojewody Śląskiego ustalająca pierwotne odszkodowanie za zajętą pod drogę nieruchomość, wydana została w dniu [...] lipca 2008 r., co oznacza, że skarżący już w tej dacie wiedział o możliwej konieczności wypłaty przyznanego odszkodowania i mógł zadbać o zabezpieczenie niezbędnych na ten cel środków w budżecie. Ponadto Sąd stwierdził, że trudności z wyegzekwowaniem wypłaconego stronom odszkodowania, nie mogą stanowić przesłanki do wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł skarżący Starosta Cieszyński, zarzucając naruszenie przepisu art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) poprzez przyjęcie, że nie zachodzą przesłanki wstrzymania wykonania decyzji w postaci trudnych do odwrócenia skutków, w sytuacji gdy nastąpi wypłata odszkodowania, a Sąd uchyli zaskarżoną decyzję. Starosta Cieszyński wskazuje m.in., że "Sąd I instancji beztrosko narzuca jednostce samorządu terytorialnego koszty kredytowania Skarbu Państwa poprzez ograniczenie własnych wydatków na podstawowe cele wspólnoty samorządowej". Skarżący w zażaleniu sformułował wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W odpowiedziach na zażalenie, uczestnicy postępowania, na rzecz których zobowiązano Starostę Cieszyńskiego do wypłaty odszkodowania, wnoszą o oddalenie zażalenia. Uczestnicy postępowania podnoszą m.in., że Starosta Cieszyński swoje żądanie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji opiera na założeniu, że są oni ludźmi niemajętnymi i w związku z tym, mogą nastąpić trudności z odzyskaniem pieniędzy, w przypadku ewentualnego uchylenia zaskarżonej decyzji. Ponadto uczestnicy postępowania wskazują, że różnicowanie obywateli według kryterium stanu posiadania, jest naruszeniem przez organ administracji publicznej art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.