Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Izabella Kulig - Maciszewska, , , po rozpoznaniu w dniu 3 grudnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Z. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 września 2009 r., sygn. akt I SA/Wa 1328/09 o odmowie przyznania Z. W. prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi Z. W. o wznowienie postępowania sądowego zakończonego postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 listopada 2008 r., sygn. akt I SA/Wa 662/08 postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 4 września 2009 r., sygn. akt I SA/Wa 1328/09 odmówił przyznania Z. W. prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie skargi o wznowienie postępowania sądowego zakończonego postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 listopada 2008 r., sygn. akt I SA/Wa 662/08.
Sąd I instancji wyjaśnił, że stosownie do treści art. 247 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm. - zwanej dalej P.p.s.a.), prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności skargi. W świetle tego, skargę Z. W. o wznowienie postępowania sądowego zakończonego postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 listopada 2008 r., sygn. akt I SA/Wa 662/08 należało uznać za niedopuszczalną z uwagi na fakt, że postępowanie to nie uzyskało jeszcze waloru prawomocności, bowiem jest w toku. Jednocześnie powołując się na treść postanowienia NSA z dnia 3 września 2004 r., sygn. akt OZ 377/04, wskazano, że niedopuszczalność skargi do sądu administracyjnego oznacza także jej oczywistą bezzasadność w rozumieniu art. 247 P.p.s.a., a co za tym idzie skarżącemu nie przysługuje wówczas prawo pomocy.
Na powyższe postanowienie zażalenie wniósł Z. W., domagając się jego uchylenia, cofnięcia bądź zmiany.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 247 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi, która ma miejsce wtedy, gdy bez potrzeby głębszej analizy prawnej nie ulega najmniejszej wątpliwości, że nie może ona zostać uwzględniona. Chodzi więc o sytuację, w której obowiązujące prawo jasno i jednoznacznie wyklucza możliwość uwzględnienia żądania skarżącego (por. J. P. Tarno Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz Warszawa 2006, str. 508, wyrok NSA z dnia 7 stycznia 2003 r. sygn. akt OSK 745/02, niepubl.). Jak przyjęto w doktrynie, zastosowanie powołanego przepisu jest dopuszczalne wówczas, gdy stan faktyczny i prawny danej sprawy nie budzi najmniejszych wątpliwości, co do braku szans na jej uwzględnienie.
W przedmiotowej sprawie podstawą oddalenia wniosku Z. W. o przyznanie prawa pomocy nie była sytuacja rodzinna i majątkowa skarżącego, lecz oczywista bezzasadność skargi o wznowienie postępowania. Skarżący wniósł w niniejszej sprawie skargę o wznowienie postępowania sądowego zakończonego postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 listopada 2008 r., sygn. akt I SA/Wa 662/08, którym odrzucono jego skargę.
Natomiast stosownie do treści art. 270 P.p.s.a, wznowienie postępowania polega na ponownym rozpoznaniu i rozstrzygnięciu sprawy zakończonej prawomocnym orzeczeniem, czyli takim od którego nie przysługuje żaden środek odwoławczy (skarga kasacyjna, zażalenie).
Z ustaleń poczynionych przez Naczelny Sąd Administracyjnych wynika, że wskazane powyżej postanowienie nie uzyskało waloru prawomocności, bowiem od postanowienia odrzucającego skargę skarżący złożył skargę kasacyjną, która została odrzucona postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 30 grudnia 2008 r. Natomiast na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej skarżący wniósł zażalenie, które postanowieniem WSA z dnia 19 listopada 2009 r. również zostało odrzucone. Tym samym należy stwierdzić, iż postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 7 listopada 2008 r. o odrzuceniu skargi w dniu 4 września 2009 r. (tj. dzień rozpoznania wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy) nie było prawomocne, bowiem skarżący skorzystał z przysługujących mu prawem środków odwoławczych. Zaś wznowienie postępowania, o czym była mowa wyżej, może nastąpić tylko wtedy, gdy dane orzeczenie (wyrok lub postanowienie) jest prawomocne, czyli gdy nie można go zaskarżyć.
Zatem należy stwierdzić, iż wniesienie skargi o wznowienie postępowania było niedopuszczalne. Tym samym, skargę należało ocenić jako bezzasadną i na tej podstawie odmówić przyznania prawa pomocy, co też Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 4 września 2009 r. słusznie uczynił.
Wobec powyższego Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji postanowienia.