Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Iwona Bogucka po rozpoznaniu w dniu 29 stycznia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. R. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 24 sierpnia 2018 r., sygn. akt II SA/Rz 363/18 o odrzuceniu skargi w sprawie ze skargi J. R. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] stycznia 2018 r. nr [...] w przedmiocie zobowiązania do udostępnienia nieruchomości postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie postanowieniem z dnia 24 sierpnia 2018 r., sygn. akt II SA/Rz 363/18 odrzucił skargę J. R. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] stycznia 2018 r. nr [...]w przedmiocie zobowiązania do udostępnienia nieruchomości
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że zarządzeniem z dnia 26 marca 2018 r. wezwano skarżącego do usunięcia braków fiskalnych wniesionej przez niego skargi, poprzez uiszczenie wpisu w kwocie 200 złotych. Wezwanie zawierało pouczenie, że czynności powyższej należy dokonać w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem odrzucenia skargi.
Wnioskiem z dnia 13 kwietnia 2018 r. skarżący wniósł o przyznanie mu prawa pomocy poprzez zwolnienie go od kosztów sądowych. Postanowieniem z dnia 25 maja 2018 r. referendarz sądowy odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy. Postanowienie to zostało utrzymane w mocy postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Rzeszowie z dnia 11 lipca 2018 r.
W następstwie powyższego, w wykonaniu zarządzenia z dnia 11 lipca 2018 r. wezwano skarżącego do wykonania prawomocnego zarządzenia z dnia 26 marca 2018 r. o wezwaniu do uiszczania wpisu sądowego, pouczając go o konsekwencjach jego niewykonania. Wezwanie niniejsze zostało doręczone skarżącemu w dniu 27 lipca 2018 r. W wyznaczonym terminie skarżący nie uzupełnił wymaganych braków fiskalnych.
Sąd I instancji wyjaśnił, że stosownie do art. 230 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2018 r. poz. 1302 - dalej: "P.p.s.a."), od pism wszczynających postępowanie przed sądem administracyjnym w danej instancji pobiera się wpis, przy czym pismem takim jest również skarga. W przypadku gdy skarga nie została należycie opłacona, zgodnie z art. 220 § 1 i 3 P.p.s.a., przewodniczący wzywa wnoszącego pismo, aby pod rygorem odrzucenia skargi uiścił opłatę w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, ponieważ wobec braku opłaty Sąd nie podejmie żadnej czynności.
Sąd wskazał, że w rozpoznawanej sprawie wezwanie w przedmiocie uzupełnienia braków fiskalnych skargi zostało doręczone skarżącemu w dniu 27 lipca 2018 r., a zatem ostatnim dniem ustawowo określonego siedmiodniowego terminu przewidzianego na uzupełnienie braków skargi był dzień 3 sierpnia 2018 r. We wskazanym wyżej terminie skarżący nie uiścił wpisu sądowego od skargi. Okoliczność ta uniemożliwia nadanie sprawie prawidłowego biegu i obligowała Sąd I instancji do odrzucenia skargi na podstawie art. 220 § 1 i 3 P.p.s.a.
W zażaleniu skarżący podniósł, że - jak to już podawał we wniosku o przyznanie prawa pomocy - jego renta oraz emerytura matki nie wystarczają na zaspokojenie ich potrzeb i wnosi, aby Naczelny Sąd Administracyjny rozważył ich sytuację materialną i udzielił im prawa pomocy w postaci zwolnienia od kosztów sądowych.
Naczelny Sąd Administracyjny rozważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 220 § 1 i 3 P.p.s.a., Sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata. W tym przypadku, z zastrzeżeniem § 2 i 3, przewodniczący wzywa wnoszącego pismo, aby pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania uiścił opłatę w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia wezwania. W razie bezskutecznego upływu tego terminu przewodniczący wydaje zarządzenie o pozostawieniu pisma bez rozpoznania. Skarga, skarga kasacyjna, zażalenie oraz skarga o wznowienie postępowania, od których pomimo wezwania nie został uiszczony należny wpis, podlegają odrzuceniu przez sąd.
W rozpoznawanej sprawie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie odrzucając skargę właściwie zwrócił uwagę, że skarżący nie uzupełnił braku fiskalnego skargi, co powodowało jej odrzucenie na podstawie art. 220 § 1 i 3 P.p.s.a.
Dodać należy, że skarżący nie został zwolniony z obowiązku uiszczania kosztów sądowych, bowiem postanowieniem z dnia 11 lipca 2018 r. Sąd I instancji utrzymał w mocy postanowienie referendarza sądowego z dnia 25 maja 2018 r. o odmowie przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. Kolejny wniosek skarżącego w tym zakresie nie ma wpływu na prawidłowość zaskarżonego zarządzenia.
Z powyższych względów Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 1 i 2 P.p.s.a., oddalił zażalenie.