Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Banasiewicz po rozpoznaniu w dniu 30 września 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K. N. i M. N. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 3 czerwca 2015 r., sygn. akt II SA/Gd 180/15 odmawiające przywrócenia terminu do usunięcia braków formalnych skargi w sprawie ze skargi K. N. i M. N. na decyzję Wojewody Pomorskiego z dnia [...] stycznia 2015 r., nr [...] w przedmiocie wszczęcia postępowania wywłaszczeniowego postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku postanowieniem z dnia 5 maja 2015 r., sygn. akt II SA/Gd 180/15, odrzucił skargę K. N. i M. N. na decyzję Wojewody Pomorskiego z dnia [...] stycznia 2015 r., nr [...], w przedmiocie wszczęcia postępowania wywłaszczeniowego, z uwagi na nieusunięcie w terminie braków formalnych skargi (brak wskazania adresów zamieszkania skarżących). Odpis postanowienia doręczono profesjonalnemu pełnomocnikowi skarżących w dniu 13 maja 2015 r.
Wnioskiem nadanym w urzędzie pocztowym w dniu 20 maja 2015 r. reprezentujący skarżących pełnomocnik procesowy zwrócił się o przywrócenie terminu do usunięcia braków formalnych skargi, dopełniając wraz z pismem czynności w postaci wskazania adresów zamieszkania strony skarżącej.
W uzasadnieniu wniosku wskazano, że przesyłka otrzymana z sądu zawierała pismo informujące o doręczeniu pełnomocnikowi odpisu odpowiedzi na skargę. Jak oświadczył pełnomocnik skarżących, nie poszukiwał w kopercie innych pism, niż to o którym mowa w piśmie przewodnim. Stwierdził, że nie posiadał informacji o fakcie doręczenia mu wezwania do uzupełnienia braków formalnych skargi poprzez wskazanie adresów zamieszkania skarżących. Pełnomocnik wskazał, że do uchybienia terminu nie doszło z jego winy, a nadto treść danych, których zażądał sąd nie wymaga dokonania istotnych ustaleń, byłoby zatem niezgodne z zasadami doświadczenia życiowego, że profesjonalny pełnomocnik zaniechałby przekazania tych informacji do sądu. Odwołał się do reputacji kancelarii prawnej i stwierdził, że z dużą uwagą i starannością wykonuje swoje obowiązki, nadto terminowo wykonuje wszystkie zobowiązania nakładane przez sądy powszechne, sądy administracyjne czy inne organy wymiaru sprawiedliwości.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku postanowieniem z dnia 3 czerwca 2015 r., na podstawie art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - dalej "p.p.s.a."), odmówił przywrócenia terminu do usunięcia braków formalnych skargi.
Sąd wskazał, że w aktach sprawy znajdują się dwa pisma sądowe skierowane tego samego dnia do kancelarii prawnej i wymienionego pełnomocnika - adwokata (7 kwietnia 2015 r., k - 15, 16), jedno z nich zawiera wezwanie do usunięcia braków formalnych skargi poprzez wskazanie adresów zamieszkania skarżących, zaś drugie zawiera informację o doręczeniu odpisu skargi. Z treści zwrotnego poświadczenia odbioru (k - 17) wynika, że przesyłka sądowa zawierała oba pisma oraz odpis odpowiedzi na skargę. Odbiór przesyłki pokwitował upoważniony pracownik sekretariatu. W ocenie Sądu samo twierdzenie pełnomocnika, że wezwania nie otrzymał oraz odwoływanie się do zasad doświadczenia życiowego i pozytywnej reputacji kancelarii prawnej nie jest wystarczające dla przyjęcia niewątpliwego braku winy po jego stronie.
Na powyższe postanowienie zażalenie złożyli K. N. i M. N., reprezentowani przez adwokata, zarzucając naruszenie art. 86 § 1 w zw. z art. 87 § 1 p.p.s.a. oraz w zw. z art. 45 ust. 1 i art. 77 ust. 2 Konstytucji RP oraz art. 6 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, polegające na bezpodstawnym uznaniu przez Sąd, że pełnomocnik skarżących nie uprawdopodobnił braku winy w niewykonaniu zobowiązania do uzupełnienia braków skargi w sytuacji, gdy skarżący uprawdopodobnił brak winy w niedochowaniu terminu i wniosek powinien zostać uwzględniony, a błędna wykładnia przepisów prawa dokonana przez Sąd przekreśliła efektywny dostęp skarżących do rozpoznania sprawy przez sąd administracyjny.