Dnia 11 stycznia 2012 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jerzy Bujko po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2012 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia W.T. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 października 2011 roku, sygn. akt VII SA/Wa 1366/09 oddalające wniosek skarżącego o wyłączenie sędziego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Ewy Machlejd w sprawie ze skargi W.T. na postanowienie Ministra Infrastruktury z dnia [...] czerwca 2009 roku, Nr [...] w przedmiocie przekazania według właściwości postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 11 października 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił wniosek skarżącego o wyłączenie sędziego Ewy Machlejd w sprawie ze skargi W.T. na postanowienie Ministra Infrastruktury z dnia [...] czerwca 2009 r. w przedmiocie przekazania według właściwości. W uzasadnieniu Sąd I instancji wyjaśnił, że wyłączeniu na podstawie art. 19 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - zwanej dalej p.p.s.a. - podlegać może sędzia, który z określonej przyczyny mógłby być zainteresowany wynikiem sprawy lub uprzedzony do strony, co ma zapewnić obiektywizm sądu i nie może być traktowane jako możliwość eliminowania w postępowaniu sędziów, którzy nieodpowiadają stronie. Zatem okoliczność mogąca wywołać uzasadnioną wątpliwość co do bezstronności sędziego w danej sprawie, o której mowa w art. 19 p.p.s.a., musi faktycznie wystąpić. Nie może mieć charakteru potencjalnego, tj. być jedynie uprawdopodobniona przez stronę. Ponadto okoliczność ta musi być przez stronę uzasadniona, co wiąże się z przedstawieniem we wniosku odpowiedniej argumentacji. Sąd uznał, że z oświadczenia odebranego od sędziego Ewy Machlejd wynika, iż nie zachodzą żadne okoliczności określone w art. 19 p.p.s.a., tj. okoliczności, które mogłyby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do bezstronności sędziego, którego dotyczył rozpoznawany wniosek. W konsekwencji, zdaniem Sądu I instancji, brak było podstaw do zastosowania określonych w ustawie środków prawnych, tj. wyłączenia sędziego.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł W.T. podnosząc, że sędzia Ewa Machlejd "nie złożyła swojego oświadczenia w poprzednim terminie - jak inni sędziowie".
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Instytucja wyłączenia sędziego zarówno z mocy prawa, jak i na wniosek strony jest istotną gwarancją procesową, która ma zapewnić rozpoznanie sprawy przez sąd w takim składzie orzekającym, którego sędziowie nie pozostają w relacjach osobistych ze stronami oraz nie mieli określonych wcześniej związków z rozpoznawaną sprawą. Ratio legis przepisów o wyłączeniu sędziego, we wszystkich procedurach sądowych sprowadza się do eliminowania przyczyn, które mogą skutkować wątpliwościami, co do bezstronności i obiektywizmu sędziego w rozpoznaniu określonej sprawy. Poza wypadkami wyłączenia z mocy samego prawa - art. 18 § 1 p.p.s.a., wyłączenie sędziego następuje na wniosek strony, jeżeli zachodzą takie okoliczności, które mogłyby wywołać wątpliwości co do bezstronności sędziego (art. 19 p.p.s.a.).
Wskazać należy, że wydanie postanowienia w przedmiocie wyłączenia sędziego musi być poprzedzone złożeniem wyjaśnień przez sędziego, którego wniosek dotyczy. Jak wynika z wyjaśnień zawartych w oświadczeniu złożonym przez sędziego Ewę Machlejd między nią a stroną postępowania nie występuje jakikolwiek stosunek osobisty tego rodzaju, że mógłby wywołać wątpliwości co do jej bezstronności w sprawie. Analiza akt sprawy prowadzi ponadto do wniosku, że nie zaistniała również żadna z przyczyn wyłączenia sędziego z mocy ustawy na podstawie art. 18 p.p.s.a. W niniejszej sprawie nie ma zatem żadnej podstawy do wyłączenia sędziego od udziału w postępowaniu.
Dodatkowo, odnosząc się do zarzutu podniesionego w zażaleniu, wskazać należy, że sędzia Ewa Machlejd złożyła już raz, w dniu 16 grudnia 2010 r., oświadczenie, iż nie łączy ją ze skarżącym osobisty stosunek, mogący wywołać wątpliwości co do jej bezstronności w sprawie (k. 205)
Z tych względów, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji.