Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym Przewodniczący Sędzia NSA Irena Kamińska po rozpoznaniu w dniu 24 września 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia R.O. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 lipca 2015 r., sygn. akt VII SA/Wa 616/15 odmawiające wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi R.O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia 22 stycznia 2015 r., nr [...] w przedmiocie zatrzymania prawa jazdy postanawia: oddalić zażalenie.
R.O. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia 22 stycznia 2015 r. znak [...] utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta m.st. Warszawy z dnia 1 października 2012 r. znak [...] orzekającą o zatrzymaniu mu prawa jazdy. W skardze skarżący zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, który jednak nie został uzasadniony.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 2 lipca 2015 r., sygn. akt VII SA/Wa 616/15, na podstawie art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - dalej "p.p.s.a."), odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji stwierdzając, że w uzasadnieniu wniosku o wstrzymanie brakuje argumentacji na temat wysokości ewentualnej szkody wyrządzonej wykonaniem zaskarżonej decyzji. Sąd wskazał, że możliwość wystąpienia szkody lub trudnych do odwrócenia skutków przez wydanie danej decyzji musi być realna i poparta konkretnymi dowodami. To strona na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a. zobowiązana jest do skonkretyzowania rodzaju szkody grożącej jej na skutek wykonania zaskarżonej decyzji. Natomiast brak wskazania tej szkody i jej uprawdopodobnienia uniemożliwia pozytywną ocenę wniosku.
Na powyższe postanowienie skarżący, reprezentowany przez adwokata z urzędu, wniósł zażalenie zarzucając naruszenie art. 61 § 3 p.p.s.a., poprzez jego błędną wykładnię, tj. wskazanie, że strona wnosząca o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji obowiązania jest do jej uzasadnienia poprzez wykazanie wysokości ewentualnej szkody wyrządzonej wykonaniem tej decyzji oraz możliwości jej wystąpienia i trudnych do odwrócenia skutków oraz skonkretyzowania rodzaju szkody oraz art. 134 § 1 p.p.s.a., poprzez jego niezastosowanie w związku z art. 61 § 3 p.p.s.a., poprzez nieodniesienie się do okoliczności sprawy i sytuacji majątkowej i zawodowej oraz rodzinnej skarżącego. W oparciu o powyższe zarzuty skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji do czasu rozpoznania skargi przez Sąd I instancji oraz o zasądzenie na rzecz pełnomocnika kosztów postępowania zażaleniowego.
W obszernym uzasadnieniu zażalenia podniesiono, że skarżący nieformalnie jest zatrudniony jako kierowca, do czego musi posiadać prawo jazdy. Ponadto wskazano, że na skarżącym ciążą zaległe zobowiązania alimentacyjne, jak również inne zaległe zobowiązania. Zatrzymanie zatem prawa jazdy uderza w materialne podstawy bytu skarżącego. Podkreślono ponadto, że skarżący jest osobą bezdomną i nie ma środków na własne utrzymanie, zatem wykonanie decyzji o zatrzymaniu prawa jazy będzie prowadziło do zwiększania się stanu jego zadłużenia. Skarżący zaznaczył, że uzyskując dochody z nielegalnego zatrudnienia w charakterze kierowcy z uzyskiwanych dochodów przynajmniej w jakiejś części spłaca ciążące na nim zobowiązania, z pozostałego dochodu pokrywając w podstawowym zakresie własne potrzeby bytowe. Te okoliczności - w ocenie skarżącego - wypełniają przesłanki warunkujące przyznanie prawa pomocy określone w art. 61 § 3 p.p.s.a.