Naczelny Sąd Administracyjny w składzie Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Kremer po rozpoznaniu w dniu 22 listopada 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia D. C. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 10 kwietnia 2018 r., sygn. akt II SA/Po 204/18 odmawiające przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi D. C. na decyzję Dyrektora Okręgowej Służby Więziennej z dnia [...] grudnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 10 kwietnia 2018 r., sygn. akt II SA/Po 204/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, po rozpoznaniu wniosku D. C., odmówił przywrócenia terminu do wniesienia skargi na decyzję Dyrektora Okręgowej Służby Więziennej z dnia [...] grudnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej.
W uzasadnieniu Sąd wskazał, że wraz z datowaną na dzień 12 stycznia 2018 r. (data wpływu do organu 12 lutego 2018 r.) skargą na opisaną powyżej decyzję Dyrektora Okręgowej Służby Więziennej skarżący wniósł, pismem z dnia 7 lutego 2018 r. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
W uzasadnieniu pisma podniesiono, że skarżący w dniu 13 stycznia 2018 r. złożył w administracji Zakładu Karnego, w którym przebywa skargę na decyzję Dyrektora Okręgowej Służby Więziennej w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej z dnia [...] grudnia 2017 r. Korespondencja powyższa została mu zwrócona z uwagi na fakt, że nie posiadał on do dyspozycji środków umożliwiających opłacenie korespondencji. Jak podkreślił skarżący nie był on wówczas zatrudniony. W dniu 16 stycznia 2018 r. skarżący ponownie, bezskutecznie próbował wysłać skargę. Jak wyjaśniono, od dnia 1 lutego 2018 r. administracja Zakładu Karnego pozwala mu wysyłać korespondencję na koszt Zakładu, co oznacza, że złożony obecnie wniosek jest wnioskiem złożonym w terminie.
Zdaniem Sądu I instancji skarżący nie uprawdopodobnił, że uchybienie terminu do wniesienia skargi było niezawinione. Za takie nie mogą być uznane, w ocenie Sądu, okoliczności wskazane we wniosku o przywrócenie terminu, dotyczące niemożności nadania korespondencji.
Stosownie do treści § 18 regulaminu organizacyjno - porządkowego (rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 21 grudnia 2016 r. w sprawie regulaminu organizacyjno - porządkowego wykonywania kary pozbawienia wolności, Dz. U. z 2016 r. poz. 2231), skazany nieposiadający środków pieniężnych otrzymuje od administracji zakładu karnego papier, koperty oraz znaczki pocztowe na dwie przesyłki listowe ekonomiczne w miesiącu, o masie do 20g. Równocześnie, stosownie do treści § 22 rozporządzenia koszty przesłania wniosków, skarg i próśb adresowanych do organów, o których mowa w art. 8a § 3 Kodeksu Karnego Wykonawczego (a więc korespondencji skazanego pozbawionego wolności prowadzonej z organami ścigania, wymiaru sprawiedliwości i innymi organami państwowymi, organami samorządu terytorialnego, Rzecznikiem Praw Obywatelskich, Rzecznikiem Praw Dziecka, organami powołanymi na podstawie ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów międzynarodowych dotyczących ochrony praw człowieka oraz przedstawicielem niebędącym adwokatem ani radcą prawnym, który został zaaprobowany przez Przewodniczącego Izby Europejskiego Trybunału Praw Człowieka do reprezentowania skazanego przed tym Trybunałem), ponosi skazany, a jeżeli nie posiada środków pieniężnych, otrzymuje od administracji zakładu karnego papier, koperty i znaczki pocztowe poza limitem określonym w § 18.
Zdaniem Sądu, oznacza to, że okolicznością kluczową w sprawie pozostawało ustalenie, czy skarżący w terminie otwartym do wniesienia skargi, dysponował środkami pieniężnymi umożliwiającymi mu nadanie korespondencji.