Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Jakimowicz po rozpoznaniu w dniu 22 listopada 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia H.Z. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 14 sierpnia 2019 r., sygn. akt: II SAB/Wr 79/17 o odrzuceniu zażalenia H.Z. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 28 marca 2018 r., sygn. akt: II SAB/Wr 79/17 w sprawie ze skargi H.Z. na bezczynność Wojewody Dolnośląskiego w przedmiocie potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu postanowieniem z dnia 28 marca 2018 r., sygn. akt: II SAB/Wr 79/17, w oparciu o art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) zwanej dalej p.p.s.a., odrzucił (jako niedopuszczalną) skargę H.Z. na bezczynność Wojewody Dolnośląskiego, wskazując, że skarżąca nie wyczerpała przysługujących środków zaskarżenia, co czyniło skargę przedwczesną.
Na powyższe postanowienie wpłynęło zażalenie (k. 43 akt) kierowane przez pełnomocnika skarżącej, Z.Z.
W zarządzeniu z dnia 25 kwietnia 2018 r. m.in. ustalono wpis sądowy od środka zaskarżenia (pkt 3) w kwocie 100 zł, stosownie do § 3 w zw. z § 2 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 221, poz. 2193 ze zm.).
Do uiszczenia wpisu w wyżej określonej kwocie wezwano na podstawie Zarządzenia o wezwaniu do uiszczenia wpisu sądowego z dnia 14 września 2018 r. (k. 56 akt) w oparciu o § 2 ust. 1 pkt 7 w/w rozporządzenia.
Wpis od zażalenia nie został uiszczony, co skutkowało na podstawie art. 220 § 3 p.p.s.a. odrzuceniem przez Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu postanowieniem z dnia 14 sierpnia 2019 r. zażalenia na postanowienie tego Sądu z dnia 28 marca 2018 r.
Pismem z dnia 13 września 2019 r. pełnomocnik skarżącej, Z.Z., wniósł zażalenie, a podnosząc szereg argumentów, m.in. wskazał, że skarżąca składała wniosek z dnia 16 października 2017 r. o zwolnienie od kosztów oraz że zarządzenie nie zawierało podstawy prawnej żądania.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Niezależnie od powołanych argumentów zażalenie podlegało oddaleniu. Zauważyć bowiem należy, że postanowieniem z dnia 28 marca 2018 r. odrzucono skargę H.Z., w oparciu o art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 p.p.s.a. O przysługującym prawie do wniesienia skargi kasacyjnej poinformowano pełnomocnika skarżącej przy doręczeniu odpisu postanowienia (k.39), zgodnie z zarządzeniem sędziego z dnia 28 marca 2018 r. Pełnomocnik skarżącej potwierdził odbiór odpisu w/w postanowienia w dniu 18 kwietnia 2018 r.
W dniu 25 kwietnia 2018 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu wpłynęło zażalenie pełnomocnika skarżącej na postanowienie z dnia 28 marca 2018 r. (k. 43 akt, datowane 2017-12-06).
Wobec niedopuszczalności zażalenia jako środka odwoławczego od postanowienia o odrzuceniu skargi na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. oraz wobec wynikającego z treści art. 175 p.p.s.a. wymogu sporządzenia skargi kasacyjnej przez profesjonalnego pełnomocnika postanowienie z dnia 14 sierpnia 2019 r. o odrzuceniu zażalenia na postanowienie z dnia 28 marca 2018 r. należy uznać, co do zasady, za zgodne z prawem, abstrahując od jego uzasadnienia i czynności podejmowanych przez Sąd na skutek wniesionego w dniu 25 kwietnia 2018 r. zażalenia.
Z powyższych przyczyn Naczelny Sąd Administracyjny w oparciu o art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a. orzekł, jak w sentencji.