Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska po rozpoznaniu w dniu 11 grudnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia I.A. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 września 2014 r. o sygn. akt I SA/Wa 1357/13 odrzucające zażalenie I.A. na zarządzenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 sierpnia 2014 r., sygn. akt I SA/Wa 1357/13 pozostawiające bez rozpoznania wniosek o wyłączenie od orzekania wskazanych w nim sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w sprawie ze skargi Z.P. i S.P. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] kwietnia 2013 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności na decyzję Wojewody Pomorskiego postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zarządzeniem z dnia 6 sierpnia 2014 r., sygn. akt I SA/Wa 1357/13 pozostawił bez rozpoznania wniosek I.A. o wyłączenie wskazanych w tym wniosku sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie od orzekania w sprawie ze skargi Z.P. i S.P. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] kwietnia 2013 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności orzeczenia.
Z akt sprawy wynika, że zarządzenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 sierpnia 2014 r., sygn. akt I SA/Wa 1357/13 zostało uznane za skutecznie doręczone I.A. z dniem 1 września 2014 r. (k-324). Termin do wniesienia zażalenia przypadał zatem na okres od 2 września 2014 r. do dnia 8 września 2014 r.
Na powyższe zarządzenie wnioskodawca I.A. wniósł pismem z dnia 25 sierpnia 2014 r. (data stempla pocztowego) zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił zażalenie.
Jak wskazał w uzasadnieniu, zgodnie z treścią art. 194 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) zażalenie wnosi się w terminie siedmiu dni od doręczenia postanowienia. Natomiast w myśl art. 178 ustawy wojewódzki sąd administracyjny odrzuci na posiedzeniu niejawnym zażalenie wniesione po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalne.
Sąd pierwszej instancji wskazał, że w niniejszej sprawie siedmiodniowy termin otwarty do wniesienia zażalenia przypadał na okres od dnia 2 września 2014 r. do dnia 9 września 2014 r. włącznie, zaś zażalenie zostało wniesione w dniu 25 sierpnia 2014 r. (data stempla pocztowego) - t. j. przed otwarciem się terminu do jego wniesienia.
Zażalenie na powyższe postanowienie wywiódł I.A., zarzucając w nim naruszenie art. 178 w zw. z art. 194 § 2 p.p.s.a. przez błędne przyjęcie, iż zażalenie na zarządzenie WSA w Warszawie z dnia 6 sierpnia 2014 r. zostało złożone przez niego po upływie terminu. W obszernym uzasadnieniu zażalenia odwołał się do orzecznictwa oraz przedstawił argumentację mającą przemawiać za jego uwzględnieniem. Zdaniem I.A., ustawodawca w art. 178 p.p.s.a. nie uregulował sytuacji wcześniejszego wniesienia środka zaskarżenia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do art. 178 p.p.s.a. w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a., wojewódzki sąd administracyjny odrzuci na posiedzeniu niejawnym zażalenie wniesione po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również zażalenie, którego braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie.
W niniejszej sprawie nie budzi wątpliwości, że zażalenie I.A. zostało wniesione przed terminem doręczenia zarządzenia WSA.
Kwestią wymagającą wyjaśnienia przez Naczelny Sąd Administracyjny jest to, czy wniesienie zażalenie przed terminem doręczenia skarżonego nim zarządzenia sądu administracyjnego jest przesłanką do odrzucenia zażalenia z "innych przyczyn", o których mowa w art. 178 p.p.s.a.
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, wniesienie środka zaskarżenia od aktu sądu przed jego doręczeniem jest oczywistą przyczyną, z uwagi na którą ten środek zaskarżenia musi być odrzucony. Pogląd ten jest utrwalony w jego orzecznictwie (zob. np. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 19 kwietnia 2012 r. II OZ 305/12; z dnia 17 czerwca 2011 r., I OZ 425/11). Ma on także oparcie prakseologiczne - po pierwsze, trudno byłoby sformułować środek zaskarżenia bez znajomości skarżonego aktu, a po wtóre - odmienne założenie umożliwiałoby składanie środków zaskarżenia na długo przed doręczeniem objętego nimi aktu.
Prawidłowo zatem Sąd pierwszej instancji odrzucił zażalenie jako wniesione przedwcześnie.
Mając na uwadze powyższe, Naczelny Sąd Administracyjny oddalił zażalenie na postanowienie WSA na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a.