Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A.M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 16 listopada 2015 r., sygn. akt II SA/Gd 466/15 o odmowie przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi A.M. na decyzję Wojewody Pomorskiego z dnia 29 maja 2014 r. nr NSP-III.7581.1.121.2014.MS2 w przedmiocie zwrotu wywłaszczonej nieruchomości postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 16 listopada 2015 r., sygn. akt II SA/Gd 466/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odmówił A.M. przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym.
Sąd I instancji wskazał, że A.M. wniósł w dniu 13 lipca 2015 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na opisaną decyzję Wojewody Pomorskiego o odmowie zwrotu wywłaszczonej nieruchomości
Wnioskiem złożonym na druku PPF w dniu 23 września 2015 r. skarżący zwrócił się o przyznanie prawa pomocy w całości, poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego.
Jak wynika z treści formularza, skarżący jest w podeszłym wieku i ma I grupę inwalidzką. Wspólne gospodarstwo prowadzi z żoną. Małżonkowie posiadają mieszkanie o pow. 52 m2 wartości 250 tys. zł. Według oświadczenia posiada wnioskodawca oszczędności w kwocie 3,4 tys. zł. Na dochód rodziny składa się renta wnioskodawcy w wysokości 2.421 zł i emerytura żony w wysokości 1.179,17 zł. Zobowiązania i stałe wydatki obejmują raty kredytowe w wysokości 1.000 zł, utrzymanie mieszkania 650 zł, opłaty za media 500 zł i miesięczne koszty leczenia około 200 zł.
Postanowieniem referendarza sądowego z dnia 28 września 2015 r. odmówiono wnioskodawcy przyznania prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego z urzędu. Postanowienie doręczono skarżącemu w dniu 6 października 2015 r. Pismem nadanym w urzędzie pocztowym dnia 12 października 2015 r. skarżący w terminie złożył sprzeciw od postanowienie referendarza sądowego, zatytułowany "Odwołanie". Jak wynika z jego treści powołuje się skarżący na darmową pomoc prawnej dla seniorów powyżej 65 roku życia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny rozpoznając wniosek uznał, że nie zasługuje on na uwzględnienie.
Sąd I instancji podkreślił, że przy rozpoznawaniu wniosku o przyznanie prawa pomocy należy brać pod uwagę zarówno bieżące dochody wnioskodawcy i jego rodziny, jak i stan majątkowy oraz wysokość obciążeń finansowych, jakie strona zobowiązana jest ponieść w konkretnym postępowaniu sądowym. Zdaniem Sądu, na obecnym etapie postępowania sądowego koszty sądowe, jakie musiałby ponieść wnioskodawca wynoszą 200 zł wpisu sądowego od skargi. Ponadto Sąd I instancji zauważył, że prowadząc wspólne gospodarstwo z żoną wnioskodawca uzyskuje dochody wystarczające na pokrycie potrzeb i zobowiązań wynikających z utrzymania rodziny. Byłyby te dochody wystarczające dla poniesienia również kosztów sądowych w niniejszej sprawie. Niemniej skarżący wskazał też, że posiada oszczędności na kwotę 3,4 tys. zł. Tym samym, w ocenie Sądu I instancji, nie można uznać skarżącego za osobę spełniającą przesłankę przyznania prawa pomocy w całości, ani tym bardziej w części. Wskazana kwota jest wystarczająca na poniesienie wszelkich kosztów związanych z wniesioną skargą, w tym ustanowienia pełnomocnika z wyboru.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł A.M.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Na mocy art. 246 § 1 P.p.s.a. przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.