Zażalenie na postanowienie WSA w Krakowie w przedmiocie ograniczenia korzystania z nieruchomości
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Borowiec po rozpoznaniu w dniu 8 listopada 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M.K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 9 czerwca 2016 r. sygn. akt II SA/Kr 378/16 o odrzuceniu skargi M.K. na decyzję Wojewody Małopolskiego z dnia [...] stycznia 2016 r. nr [...] w przedmiocie ograniczenia korzystania z nieruchomości postanawia oddalić zażalenie.

Inne orzeczenia o symbolu:
6181 Zajęcie nieruchomości i wejście na nieruchomość, w tym pod autostradę
Inne orzeczenia z hasłem:
Odrzucenie skargi
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda
Uzasadnienie strona 1/2

W dniu 29 lutego 2016 r. M.K. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na decyzję Wojewody Małopolskiego z dnia [...] stycznia 2016 r. nr [...] w przedmiocie ograniczenia korzystania z nieruchomości. W nagłówku skargi podała adres zamieszkania w [...], przy ul. [...], zaś jako adres do doręczeń wskazała [...], ul. [...].

W wykonaniu zarządzenia z dnia 8 kwietnia 2016 r. wezwano skarżącą do nadesłania jednego odpisu skargi poświadczonego za zgodność z oryginałem lub własnoręcznie podpisanego, zaś w wykonaniu zarządzenia z dnia 11 kwietnia 2016 r. wezwano skarżącą do uiszczenia wpisu od skargi w kwocie 200 zł, w terminie 7 dni, pod rygorem jej odrzucenia.

Powyższe wezwania zostały doręczone skarżącej w trybie art. 73 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej w skrócie "P.p.s.a."), poprzez dwukrotne awizowanie przesyłki, w dniu 2 maja 2016 r. Do dnia 13 maja 2016 r. wpis sądowy nie został przez skarżącą uiszczony oraz nie nadesłała ona odpisu skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie postanowieniem z dnia 9 czerwca 2016 r. sygn. akt II SA/Kr 378/16 odrzucił skargę M.K. na decyzję Wojewody Małopolskiego z dnia [...] stycznia 2016 r. nr [...] w przedmiocie ograniczenia korzystania z nieruchomości.

W uzasadnieniu postanowienia podał, że stosownie do treści art. 214 § 1 P.p.s.a., do uiszczania kosztów sądowych obowiązany jest ten, kto wnosi do sądu pismo podlegające opłacie lub powodujące wydatki. W świetle art. 220 § 1 zdanie pierwsze i drugie P.p.s.a., sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata. W tym przypadku, z zastrzeżeniem § 2 i 3, przewodniczący wzywa wnoszącego pismo, aby pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania uiścił opłatę w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia wezwania. W sytuacji nieopłacenia skargi art. 220 § 3 P.p.s.a. przewiduje jako skutek powyższego jej odrzucenie. Siedmiodniowy termin określony w art. 220 § 1 P.p.s.a. dla wykonania obowiązku opłacenia skargi jest terminem ustawowym. Jego niezachowanie powoduje, zgodnie z art. 85 P.p.s.a., bezskuteczność dokonanej po terminie czynności, co także prowadzi do odrzucenia skargi. Ponadto, w świetle art. 57 § 1 P.p.s.a. skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym. Zgodnie z art. 47 § 2 P.p.s.a. do pisma strony należy dołączyć jego odpisy i odpisy załączników dla doręczenia ich stronom. Brak dołączenia odpisów skargi obliguje sąd do wezwania o usunięcie tego braku w wyznaczonym terminie, zaś stosownie do treści art. 58 § 1 pkt 3 P.p.s.a., nieuzupełnienie braku powoduje konieczność odrzucenia skargi. W tym stanie rzeczy, wobec nieuiszczenia przez skarżącą wpisu od skargi oraz nieuzupełnienia jej braków formalnych, Sąd pierwszej instancji, na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 oraz 220 § 1 i § 3 P.p.s.a., skargę odrzucił.

Powyższe postanowienie stało się przedmiotem zażalenia M.K. do Naczelnego Sądu Administracyjnego, w którym wniosła o jego uchylenie w całości i doręczenie wezwania o usunięcie braków formalnych i fiskalnych skargi na adres w [...], ul. [...]. W uzasadnieniu zażalenia wskazała, że wezwania Sądu pierwszej instancji zostały jej doręczone wyłącznie na wskazany pierwotnie w skardze adres korespondencyjny. Skarżąca jest osobą w podeszłym wieku i wymaga okresowej opieki, stad też nie zdołała na czas zawiadomić Sądu o ponownej zmianie adresu korespondencyjnego na adres będący adresem jej zamieszkania, tym niemniej wszelka korespondencja była przez nią pod adresem zamieszkania zawsze terminowo odbierana. Zdaniem skarżącej, Sąd pierwszej instancji nie był uprawniony do doręczenia jej wezwań w trybie doręczenia zastępczego, bowiem może ono nastąpić jedynie w przypadku, gdy adres strony nie budzi wątpliwości i adres przebywania strony jest Sądowi znany. Skoro adres korespondencyjny skarżącej nie był jej adresem zamieszkania, zaś jednocześnie adres zamieszkania był Sądowi znany (skarżąca podała go w skardze), to Sąd winien był powziąć wątpliwość co do skuteczności doręczenia zastępczego i skierować wezwania na adres zamieszkania skarżącej.

Strona 1/2
Inne orzeczenia o symbolu:
6181 Zajęcie nieruchomości i wejście na nieruchomość, w tym pod autostradę
Inne orzeczenia z hasłem:
Odrzucenie skargi
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda