Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Runge-Lissowska po rozpoznaniu w dniu 11 grudnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia W.P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 10 września 2013 r. sygn. akt II SA/Kr 1350/12 odmawiające przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi W.P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty adiacenckiej postanawia: oddalić zażalenie
W. P. wniósł skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia [...] lipca 2012 r. Nr: [...] w przedmiocie ustalenia opłaty adiacenckiej. Następnie skarżący złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy. Postanowieniem z dnia 9 stycznia 2013r. referendarz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie oddalił wniosek skarżącego o zwolnienie od kosztów sądowych. Postanowienie nie zostało zaskarżone przez W. P..
Wyrokiem z dnia 15 marca 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie skargę W. P. oddalił.
W dniu 14 maja 2013 r. skarżący złożył ponowny wniosek o zwolnienie go z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych w całości ze względu na trudną sytuację materialną. Kolejnym wnioskiem dnia 7 czerwca 2013 r. skarżący rozszerzył zakres żądania domagając się obok zwolnienia od kosztów sądowych także ustanowienia na jego rzecz radcy prawnego lub adwokata z urzędu. Z oświadczenia zawartego w formularzach "PPF" wynika, że skarżący prowadzi wspólne gospodarstwo domowe wraz córkami. W rubryce, w której należało podać stan majątkowy osób pozostających z wnioskodawcą we wspólnym gospodarstwie domowym skarżący wpisał "żona rozdzielność majątkowa". Jako źródło dochodów W. P. wskazał umowę o pracę na 1/8 etatu z wynagrodzeniem miesięcznym 162,22 zł. Wnioskodawca nie dysponuje żadnym majątkiem nieruchomym, nie posiada też zasobów pieniężnych, ani przedmiotów wartościowych. Uzasadniając wniosek o przyznanie prawa pomocy skarżący podniósł, iż nie stać go na poniesienie kosztów sądowych oraz adwokackich bez uszczerbku koniecznego utrzymania siebie i rodziny. Nie posiada on żadnych środków, aby pokryć te koszty we własnym zakresie. Pracuje na 1/8 etatu. Pozostaje na utrzymaniu rodziny.
W wykonaniu zarządzenia z dnia 24 maja 2013 r. wezwano skarżącego do uzupełnienia wniosku poprzez: wskazanie w jaki sposób zmieniła się jego sytuacja materialna w stosunku do stanu jaki istniał w momencie rozpoznania poprzedniego wniosku o przyznanie prawa pomocy (styczeń 2013 r.) oraz do nadesłania dokumentów potwierdzających tę zmianę, wykazanie stanu majątkowego oraz źródła i wysokości miesięcznych dochodów małżonki wnioskodawcy, kserokopii zeznania podatkowego skarżącego i jego żony za rok 2012, przedłożenie wykazów wszystkich posiadanych przez skarżącego i jego żonę rachunków bankowych i wyciągów obrazujących ich historię z okresu ostatnich 3 miesięcy wraz z aktualnym saldem, a także udokumentowanie aktualnymi rachunkami wysokości wydatków związanych z koniecznym utrzymaniem rodziny (opłaty za prąd, gaz, wodę, ścieki, itp.) oraz określenie wysokości wydatków ponoszonych na wyżywienie, ubranie, ewentualne leczenie, telefon, edukację dzieci, itp.
Skarżący poinformował, iż jego sytuacja finansowa się nie zmieniła, a z uwagi na kolejne pożyczki u ludzi na utrzymanie - pogorszyła się. Z żoną skarżący posiada rozdzielność majątkową, nie ma dostępu, ani wglądu w stan jej rachunków bankowych, dochodów i zeznań podatkowych, jak również rachunków potwierdzających wysokość ponoszonych kosztów na bieżące utrzymanie. Na dzień dzisiejszy żona skarżącego pokrywa koszty utrzymania, wynajmu i opłaca bieżące rachunki za media. Jak podał wnioskodawca, żona oświadczyła, że nie interesują ją żadne zobowiązania finansowe dotyczące osoby skarżącego i nie będzie ona spłacała żadnych jego długów i opłat, pod rygorem rozwodu i wyrzucenia go z wynajmowanego lokalu. Dochody skarżącego nie wystarczają nawet na śniadania. Nadal poszukuje pracy, która pozwoliłaby na pewną niezależność finansową. Dlatego nie stać go na ponoszenie opłat sądowych z obecnego dochodu. Do pisma strony załączone zostały kopie zeznań podatkowych PIT-37 za rok 2012 i za rok 2011 oraz zaświadczenie z dnia 24 czerwca 2013 roku o wysokości dochodów skarżącego.