Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodnicząca: Sędzia NSA Jolanta Sikorska po rozpoznaniu w dniu 14 lutego 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia W.J. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 listopada 2017 r. sygn. akt I SA/Wa 1615/17 o odrzuceniu skargi w sprawie ze skargi W.J. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] w przedmiocie potwierdzenia prawa do rekompensaty postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 8 listopada 2017 r. sygn. akt I SA/Wa 1615/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę W.J. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] w przedmiocie potwierdzenia prawa do rekompensaty.
W uzasadnieniu Sąd ten podał, że w dniu 25 sierpnia 2017 r. W.J. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] w przedmiocie potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez A.T. oraz J.T. nieruchomości położonej w Stanisławowie, powiat stanisławowski, obecnie Ukraina, objętej wykazem hipotecznym liczba [...] księgi Gruntowej Gminy Stanisławów.
Zaskarżona decyzja została doręczona skarżącemu w dniu 24 lipca 2017 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę jako wniesioną po terminie.
Sąd ten przytoczył treść art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.), dalej p.p.s.a., zgodnie z którym skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie. Podał, że z zestawienia daty doręczenia zaskarżonej decyzji skarżącemu oraz daty wniesienia przez niego skargi na tę decyzję wynika, że skarga została złożona z uchybieniem 30 dniowego terminu określonego we wskazanym wyżej przepisie. Termin 30-dniowy do wniesienia skargi upływał w dniu 23 sierpnia 2017 r. Skarga została wniesiona do Sądu w dniu 25 sierpnia 2017 r., a więc z uchybieniem ustawowego terminu.
W zażaleniu skarżący zaskarżył powyższe postanowienie w całości, wnosząc o jego uchylenie.
W uzasadnieniu podniósł, że wniesienie skargi z opóźnieniem spowodowane było zawirowaniami w rodzinie, tj. chorobą nowotworową matki żony, którą musiał wozić do szpitala. Podkreślił, że przez cały okres choroby, opiekę nad chorą sprawowali żona i on.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie jest niezasadne.
W rozpoznawanej sprawie Sąd I instancji trafnie uznał, że skarżący uchybił terminowi do wniesienia skargi, czego następstwem powinno być odrzucenie skargi na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 p.p.s.a. Sam skarżący nie kwestionuje tej okoliczności podnosząc, że skargę wniósł z uchybieniem terminu albowiem razem z żoną byli zajęci opieką nad chorą teściową. Jednakże ta okoliczność może stanowić argument ale wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
Zgodnie z art. 53 § 1 p.p.s.a., skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie. Skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie (...) jest przedmiotem skargi (art. 54 ust. 1 p.p.s.a.). Jeżeli czynność ta nastąpiła po upływie terminu do wniesienia skargi, to następuje jej odrzucenie.
Na marginesie stwierdzić należy, że skarżący w swoim zażaleniu na postanowienie o odrzuceniu skargi nie kwestionuje jego zasadności. Zawarta w uzasadnieniu zażalenia argumentacja skarżącego koncentruje się na okolicznościach, które doprowadziły do uchybienia terminowi do wniesienia skargi. Jej przedmiotem nie jest prawidłowość ustaleń poczynionych w sprawie, ani prawidłowość zastosowanych przepisów prawa. Tym samym należy uznać, że skarżący w żaden sposób nie kwestionuje prawidłowości zaskarżonego postanowienia.
Uzasadnienie zażalenia zmierza do usprawiedliwienia przez skarżącego przyczyn, z powodu których doszło do uchybienia terminu. Tego rodzaju argumentacja może stanowić wyłącznie element innego, niekonkurencyjnego względem zażalenia, środka prawnego, a mianowicie wniosku o przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej (art. 86 § 1 p.p.s.a.), który winien stanowić przedmiot odrębnego postępowania przed Sądem I instancji.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 1 i § 2 p.p.s.a. postanowił jak w sentencji.