Dnia 20 lutego 2013 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Małgorzata Jaśkowska po rozpoznaniu w dniu 20 lutego 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia W. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 17 stycznia 2013 r., sygn. akt II SA/Ol 1327/12, o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia skargi na uchwałę Rady Miasta Olsztyna z dnia 25 stycznia 2012 r. nr XIX/314/12 w przedmiocie wieloletniego Programu Gospodarowania Mieszkaniowym Zasobem Gminy Olsztyn na lata 2012-2016 postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie postanowieniem z dnia 17 stycznia 2013 r. odmówił W. P. przywrócenia terminu do wniesienia skargi na uchwałę Rady Miasta Olsztyna z dnia 25 stycznia 2012 r. nr XIX/314/12 w przedmiocie wieloletniego Programu Gospodarowania Mieszkaniowym Zasobem Gminy Olsztyn na lata 2012-2016.
W uzasadnieniu Sąd pierwszej instancji wskazał, iż W. P. wniósł skargę na uchwałę Rady Miasta Olsztyn nr XIX/314/12 z dnia 25 stycznia 2012 r. w sprawie wieloletniego Programu Gospodarowania Mieszkaniowym Zasobem Gminy Olsztyn na lata 2012-2016 wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia tej skargi.
Wnioskodawca podał, iż w dniu 23 kwietnia 2012 r. otrzymał z Zakładu Lokali i Budynków Komunalnych w Olsztynie pismo o podwyższeniu dotychczasowego czynszu. Zgodnie z pouczeniem zawartym w tym piśmie, złożył pozew do Sądu Rejonowego w Olsztynie o ustalenie, iż podwyżka czynszu za lokal jest niezasadna. Sprawa ta nie została jeszcze rozpoznana, ale w podobnych sprawach innych najemców Sąd Rejonowy wskazał na obowiązywanie uchwały Rady Miejskiej. Wnioskodawca zasięgnął porady prawnej i dowiedział się, ze musi złożyć do Rady Miasta wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, na które Rada powinna udzielić odpowiedzi w terminie 30 dni. Wezwanie wysłane zostało w dniu 21 sierpnia 2012 r. listem poleconym i mimo upływu ponad 2 miesięcy organ nie udzielił odpowiedzi. Z relacji wnioskodawcy wynika, że po upływie 30 dni od wezwania kilkakrotnie chodził do biura Rady Miasta z zapytaniem o odpowiedź na wezwanie, lecz urzędniczka odpowiadała, iż Prezydent Miasta nie zajął stanowiska, a w związku z tym "Rada nie wie, co ma odpisać". Według wnioskodawcy przekroczenie terminu nastąpiło z tego powodu, że pracownicy biura Rady Miasta utwierdzali go w przekonaniu, iż otrzyma odpowiedź i przewlekle prowadzili postępowanie. Wyjaśnił, iż z wykształcenia jest technikiem elektrykiem i nie wie jaki jest termin do wniesienia skargi, a w żadnym z pism otrzymywanych przez niego nie było pouczenia na ten temat. W piśmie z dnia 31 grudnia 2012 r. W. P. oświadczył, iż nie był informowany przez pracowników Biura Rady Miasta o terminie do wniesienia skargi, a o tym że ma na to 60 dni dowiedział się z odpowiedzi na skargę. W jego ocenie, skoro termin do wniesienia skargi upłynął w dniu 22 października 2012 r., a skargę wniósł w dniu 29 października 2012 r., to spóźnił się 7 dni.
Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, iż wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Sąd ten zauważył, iż określone w art. 86 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi kryterium braku winy jako przesłanki zasadności wniosku o przywrócenie terminu wiąże się z obowiązkiem strony do zachowania staranności przy dokonywaniu czynności. WSA przyjął obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o swoje interesy. Jednocześnie Sąd zaznaczył, że przywrócenie terminu ma charakter wyjątkowy i nie jest możliwe, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. Nastąpić może zatem wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku.