Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku B.S. o uzupełnienie postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 listopada 2016 r., sygn. akt I OZ 1219/16 w sprawie ze skargi B.S. i M.B. na postanowienie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] maja 2015 r., nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności orzeczenia postanawia: oddalić wniosek.
Postanowieniem z dnia 10 listopada 2016 r. Naczelny Sąd Administracyjny, po rozpoznaniu zażalenia B.S., uchylił zaskarżone postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 grudnia 2015 r., sygn. akt IV SA/Wa 2379/15 odmawiające skarżącej przywrócenia terminu do wniesienia skargi na postanowienie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] maja 2015 r. w przedmiocie zawieszenia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności orzeczenia i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie.
W dniu 29 listopada 2016 r. (data nadania, k. 196) skarżąca reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika wniosła o uzupełnienie powyższego postanowienia co do rozstrzygnięcia w przedmiocie zwrotu kosztów postępowania oraz zasądzenie na rzecz pełnomocnika skarżącej ustanowionego z urzędu wynagrodzenia według norm przepisanych powiększonych o podatek VAT z uwagi na to, że pełnomocnik jest czynnym płatnikiem podatku VAT (koszty pomocy prawnej nie zostały bowiem uiszczone).
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 157 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 788 ze zm., dalej: "p.p.s.a.") strona może w ciągu czternastu dni od doręczenia wyroku z urzędu - a gdy wyroku nie doręcza się stronie od dnia ogłoszenia - zgłosić wniosek o uzupełnienie wyroku, jeżeli sąd nie orzekł o całości skargi albo nie zamieścił w wyroku dodatkowego orzeczenia, które według przepisów ustawy powinien był zamieścić z urzędu. Przepis ten, w myśl z art. 193 i 197 § 2 p.p.s.a., stosuje się odpowiednio także do postanowień Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Stosownie do art. 254 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 788 z późn. zm., dalej: p.p.s.a.) wniosek o przyznanie prawa pomocy oraz wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej składa się do właściwego wojewódzkiego sądu administracyjnego. Przepis ten w powyższym brzmieniu został wprowadzony ustawą z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2015 r., poz. 658). Zgodnie z treścią art. 2 tej ustawy powyżej cytowany przepis nie ma zastosowania do postępowań wszczętych przed 15 sierpnia 2015 r. tj. także do niniejszego postępowania. W orzecznictwie, jeszcze przed wspomnianą nowelizacją, przyjęto jednak, że NSA nie rozpatruje wniosku pełnomocnika ustanowionego z urzędu o przyznanie wynagrodzenia z tytułu udzielonej pomocy prawnej w postępowaniu kasacyjnym, gdyż orzeka o tym w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji, w drodze odrębnego postanowienia wydanego na posiedzeniu niejawnym, referendarz sądowy albo sąd w składzie jednego sędziego. Na postanowienie wydane w tej kwestii przysługuje odpowiednio sprzeciw lub zażalenie. W związku z tym NSA jest uprawniony do orzekania w przedmiocie wynagrodzenia dla pełnomocnika ustanowionego z urzędu, w sprawach należących do właściwości WSA, jedynie w ramach kontroli instancyjnej postanowień rozstrzygających tę kwestię (zob. postanowienie składu siedmiu sędziów NSA z dnia 10 lutego 2014 r., sygn. akt I FPS 3/13).
W niniejszej sprawie postępowanie zostało wszczęte w dniu 26 czerwca 2015 r. (data nadania skargi, k. 3), zatem zastosowanie będzie miał przepis art. 254 § 1 p.p.s.a. w brzmieniu sprzed wspomnianej nowelizacji, który nie zawiera uregulowania dotyczącego wniosku o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej. W konsekwencji Naczelny Sąd Administracyjny nie orzekł w postanowieniu o przyznaniu pełnomocnikowi skarżącego zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, gdyż przepisy art. 209 i art. 210 p.p.s.a. nie mają zastosowania do kosztów postępowania zażaleniowego. Wynagrodzenie dla pełnomocnika ustanowionego z urzędu za wykonaną pomoc prawną należne od Skarbu Państwa przyznawane jest przez wojewódzki sąd administracyjny w postępowaniu określonym w przepisach art. 258 - 261 p.p.s.a.
Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie art. 157 § 1 i § 2 w zw. z art. 166, art. 197 § 2 i art. 193 p.p.s.a. oddalił wniosek.