Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA - Małgorzata Jaśkowska po rozpoznaniu w dniu 24 sierpnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 12 maja 2017 r., sygn. akt II SA/Kr 1390/16, o odrzuceniu skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 10 lutego 2017 r., sygn. akt II SA/Kr 1390/16 w sprawie ze skargi J. S. na decyzję Wojewody Małopolskiego z dnia [...] września 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu nieruchomości postanawia: oddalić zażalenie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 12 maja 2017 r. o sygn. akt II SA/Kr 1390/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odrzucił skargę kasacyjną J. S. od wyroku z dnia 10 lutego 2017 r. w sprawie ze skargi na decyzję Wojewody Małopolskiego z dnia [...] września 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu nieruchomości.
W uzasadnieniu tego orzeczenia Sąd I instancji wskazał, że wyrok z dnia 10 lutego 2017 r. wraz z uzasadnieniem został doręczony profesjonalnemu pełnomocnikowi skarżącej w dniu 22 marca 2017 r. (potwierdzenie odbioru - karta nr 107), a zatem ostatni dzień 30-dniowego terminu do złożenia skargi kasacyjnej przypadał w dniu 21 kwietnia 2017 r. Pełnomocnik skarżącej wniósł skargę kasacyjną w dniu 19 kwietnia 2017 r., ale przesłał ją bezpośrednio do Naczelnego Sądu Administracyjnego (koperta - karta nr 116). Z kolei NSA nadał ją do WSA w Krakowie w dniu 26 kwietnia 2017 r. (karta nr 117).
Z uwagi na powyższe Sąd I instancji odrzucił skargę kasacyjną jako spóźnioną, gdyż w niniejszej sprawie ostatni dzień 30-dniowego terminu do jej wniesienia przypadał w dniu 21 kwietnia 2017 r., zaś skarga kasacyjna została złożona do właściwego sądu dopiero dnia 26 kwietnia 2017 r.
Zażaleniem z dnia 24 maja 2017 r. skarżąca, reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, zaskarżyła postanowienie z dnia 12 maja 2017 r., zarzucając mu naruszenie art. 177 § 1 oraz art. 178 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm. - dalej jako ppsa), poprzez niewłaściwe ich zastosowanie i odrzucenie skargi kasacyjnej z powodu wniesienia jej po upływie ustawowego terminu, podczas gdy została ona wniesiona w terminie. Jednocześnie wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania.
W uzasadnieniu zażalenia wskazano, że ustawowy termin do wniesienia skargi kasacyjnej - wbrew stanowisku Sądu I instancji - został w niniejszej sprawie zachowany. Pomimo, iż skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok lub postanowienie, w niniejszej sprawie nie można uznać jej za spóźnioną ze względu na fakt, iż pismo to zostało prawidłowo oznaczone. Autor zażalenia powołał się na stanowisko przedstawione w komentarzu Bogusława Dautera do ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, zgodnie z którym "w sytuacji, w której adres widniejący na kopercie (tj. na przesyłce) jest błędny, a samo pismo (skarga kasacyjna) - znajdujące się w kopercie i będące częścią przesyłki - jest oznaczone (zaadresowane) prawidłowo, to takie pismo - prawidłowo oznaczone - w terminie składane w placówce pocztowej operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy - Prawo pocztowe jest pismem złożonym w terminie w rozumieniu art. 83 § 3 p.p.s.a., mimo że doręczone zostało podmiotowi błędnie wskazanemu na kopercie. Przepis art. 83 § 3 p.p.s.a. stanowi o "oddaniu pisma", a nie o "oddaniu przesyłki pocztowej zawierającej pismo". Stąd też wniosek, że istotne - przy wnoszeniu pisma za pośrednictwem poczty - jest oznaczenie samego pisma, a nie przesyłki (koperty). Samo pismo poprawnie zaadresowane, niezależnie od błędnego zaadresowania koperty, w której się znajdowało, jest w terminie złożone w placówce pocztowej. O tym, że koperta, w której pismo się znajduje, nie jest częścią składową pisma, przekonuje także brzmienie art. 46 § 1-3 oraz art. 49 p.p.s.a. Przepisy te wymieniają obowiązkowe elementy pisma. Nie wynika z nich, że koperta, na której umieszczany jest adres (w tym przypadku błędny), jest częścią pisma (zob. także A. Bartosiewicz, Wniesienie pisma..., s. 10 i n.)". Zdaniem autora zażalenia przytoczony pogląd znajduje odzwierciedlenie w stanie faktycznym niniejszej sprawy i winien zostać zastosowany poprzez uchylenie zaskarżonego postanowienia i przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania.