Dnia 14 października 2015 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk po rozpoznaniu w dniu 14 października 2015 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A.H. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 lipca 2015 roku sygn. akt II SA/Wa 642/14 odmawiające przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi A.H. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] lutego 2014 roku nr [...] w przedmiocie dostępu do informacji publicznej postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 16 lipca 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po raz kolejny odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi A.H. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] lutego 2014 r. w przedmiocie dostępu do informacji publicznej. Wcześniejszy wniosek skarżącego o przyznanie mu prawa pomocy został oddalony postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 10 września 2014 r., w związku z nieprzedstawieniem przez niego wymaganych przez Sąd dokumentów. Postanowienie to zostało utrzymane w mocy postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 października 2014 r., sygn. akt I OZ 912/14. Rozpoznając nowy wniosek o przyznanie prawa pomocy Sąd I instancji pokreślił, że jest to wniosek złożony w trybie art. 165 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnym (Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej p.p.s.a.). Sąd wyjaśnił, że w nowo rozpoznawanym wniosku skarżący nie wykazał zaistnienia nowych okoliczności, które uzasadniałyby odstąpienie od poglądu wyrażonego w postanowieniu z dnia 10 września 2014 r. Ponadto ponownie nie przedstawił on rzetelnie swojej sytuacji majątkowej. Nie wskazał w szczególności rzeczywistej wysokości wszystkich wydatków ponoszonych w gospodarstwie domowym i nie udokumentował w pełni swojej obecnej sytuacji majątkowej. Treść złożonych przez skarżącego oświadczeń, zdaniem Sądu, nie daje podstaw do pozytywnego rozpoznania jego żądania.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł A.H. domagając się jego uchylenia oraz przyznania mu prawa pomocy w zakresie całkowitym. W zażaleniu skarżący ponownie odmówił udzielenia informacji, do których przedstawienia został wcześniej wezwany przez Sąd.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 199 p.p.s.a. strony ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie. Przyznanie prawa pomocy stanowi odstępstwo od powyższej zasady. Jego udzielenie w postępowaniu toczącym się przed sądami administracyjnymi jest formą finansowania strony z budżetu państwa i powinno sprowadzać się jedynie do przypadków, w których strona nie posiada rzeczywiście środków na sfinansowanie swojego udziału w postępowaniu sądowym. Stosownie do art. 255 p.p.s.a. to na stronie spoczywa obowiązek wykazania, że znajduje się ona w sytuacji wymagającej opłacenia kosztów sądowych oraz kosztów wynagrodzenia profesjonalnego pełnomocnika z budżetu państwa. Jeżeli bowiem oświadczenie strony zawarte we wniosku o przyznanie prawa pomocy okaże się niewystarczające do oceny rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych oraz stanu rodzinnego strony lub oświadczenie to budzi wątpliwości, strona jest obowiązana złożyć na wezwanie, w zakreślonym terminie, dodatkowe oświadczenie lub przedłożyć dokumenty źródłowe dotyczące jej stanu majątkowego, dochodów lub stanu rodzinnego. W przypadku braku złożenia takich oświadczeń sąd odmawia przyznania prawa pomocy. W myśl zaś art. 165 p.p.s.a. Postanowienia niekończące postępowania w sprawie mogą być uchylane i zmieniane wskutek zmiany okoliczności sprawy, chociażby były zaskarżone, a nawet prawomocne.