Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maciej Dybowski po rozpoznaniu w dniu 29 kwietnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia W. E. na postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 marca 2014 r., sygn. akt I OZ 1254/13 odrzucające zażalenie W. E. na postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 stycznia 2014 r. sygn. akt I OZ 1254/13 oddalające zażalenie W. E. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 24 lipca 2013 r. sygn. akt II SAB/Po 57/12 o odrzuceniu zażalenia na postanowienie z dnia 25 kwietnia 2013 r. w sprawie ze skargi W. E. na bezczynność Burmistrza Miasta i Gminy [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o wywłaszczeniu nieruchomości postanawia odrzucić zażalenie
Postanowieniem z dnia 12 marca 2014 r. sygn. akt I OZ 1254/13 (dalej postanowienie z 12 marca 2014 r.) Naczelny Sąd Administracyjny odrzucił zażalenie W. E. na postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 stycznia 2014 r. sygn. akt I OZ 1254/13 oddalające zażalenie W. E. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 24 lipca 2013 r. sygn. akt II SAB/Po 57/12 o odrzuceniu zażalenia na postanowienie z dnia 25 kwietnia 2013 r. w sprawie ze skargi W. E. na bezczynność Burmistrza Miasta i Gminy [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o wywłaszczeniu nieruchomości.
Zażalenie na postanowienie z 12 marca 2014 r. złożyła W. E. (dalej skarżąca), wnosząc o jego uchylenie, wskazując że zostało wydane z rażącym naruszeniem art. 3 § 1 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi i art. 45 ust. 1 Konstytucji RP.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie podlega odrzuceniu jako niedopuszczalne.
Zażalenie jest, obok skargi kasacyjnej, środkiem odwoławczym, który wnosi się do Naczelnego Sądu Administracyjnego i który przysługuje od postanowień wojewódzkiego sądu administracyjnego w przypadkach przewidzianych w ustawie, a nadto od postanowień wyliczonych enumeratywnie w art. 194 § 1 pkt 1-10 (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej ppsa).
Z treści art. 15 § 1 pkt 1, art. 173 § 1 i art. 194 § 1 ppsa wynika, że Naczelny Sąd Administracyjny jest właściwy do rozpoznawania środków odwoławczych, tj. skargi kasacyjnej i zażaleń od wyroków i postanowień wojewódzkich sądów administracyjnych, stosownie do przepisów tej ustawy. Ustawa ta nie zawiera przepisu, który dopuszczałby możliwość rozpoznawania w trybie określonym w jej przepisach, skargi kasacyjnej bądź zażalenia od orzeczeń wydanych przez Naczelny Sąd Administracyjny.
Zgodnie z art. 168 § 1 ppsa, orzeczenie sądu staje się prawomocne, jeżeli nie przysługuje co do niego środek odwoławczy. Wskazana wyżej ustawa nie przewiduje środków odwoławczych od orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego. Zatem orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego stają się prawomocne z chwilą wydania (postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 26.2.2014 r., II OZ 188/14, cbosa; J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, LexisNexis 2010, s. 445, uw. 4). Wobec tego wniesione zażalenie na postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 12 marca 2014 r. jest niedopuszczalne i jako takie podlega odrzuceniu.
Zarzut naruszenia art. 45 ust. 1 Konstytucji RP z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. 1997/78/483, sprost. 2001/28/319, zm. 2006/200/1471, 2009/114/946) nie mógł odnieść zamierzonego skutku, ponieważ Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z 12 marca 2014 r. nie naruszył gwarantowanego w Konstytucji prawa do sądu. Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 7.3.2006 r., SK 11/05 (Dz. U. nr 45, poz. 322) orzekł, że art. 180 ppsa jest zgodny z art. 45 ust. 1 i art. 78 Konstytucji RP.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 180 w związku z art. 197 § 1 i 2 ppsa, orzekł jak w sentencji postanowienia.