Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Sikorska po rozpoznaniu w dniu 11 grudnia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia S. R. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 czerwca 2019 r., sygn. akt I SAB/Wa 205/19 o odrzuceniu skargi S. R. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Prezydenta m.st. Warszawy w przedmiocie rozpoznania wniosku o przyznanie odszkodowania za nieruchomość warszawską postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie.
Postanowieniem z 25 czerwca 2019 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę S. R. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Prezydenta m.st. Warszawy w przedmiocie rozpoznania wniosku o przyznanie odszkodowania za nieruchomość warszawską. W uzasadnieniu wskazał, że stosownie do art. 58 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.), "p.p.s.a.", sąd odrzuca skargę, jeżeli sprawa objęta skargą pomiędzy tymi samymi stronami jest w toku lub została już prawomocnie osądzona. Sytuacja, o której mowa w powołanym przepisie zachodzi wówczas, gdy wcześniej złożona skarga, w tym samym przedmiocie i między tymi samymi stronami, jest rozpoznawana merytorycznie lub nastąpiło już wcześniejsze merytoryczne prawomocne rozpoznanie skargi w zakresie tego samego przedmiotu i między tymi samymi podmiotami.
W związku z powyższym Sąd ten zauważył, że wyrokiem z 20 marca 2013 r., sygn. akt I SAB/Wa 462/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi S. R. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Prezydenta m.st. Warszawy, zobowiązał ten organ do rozpoznania wniosku w przedmiocie przyznania odszkodowania za nieruchomość położoną w W. przy ul. G. [...] w terminie dwóch miesięcy od daty zwrotu akt administracyjnych wraz z prawomocnym wyrokiem oraz stwierdził, że przewlekłe prowadzenie postępowania przez Prezydenta m.st. Warszawy nie miało miejsca z rażącym naruszeniem prawa. Zarówno w sprawie o sygn. akt I SAB/Wa 462/12, jak i w sprawie niniejszej zachodzi tożsamość podmiotowa, gdyż podmiotem praw i obowiązków był organ - Prezydent m. st. Warszawy oraz skarżący - S. R. Nadto analiza powyższego wyroku oraz treść uzasadnienia przedmiotowej skargi nie budzi wątpliwości Sądu, że przedmiotem niniejszej skargi jest wniosek o odszkodowanie za ten sam grunt objęty dekretem z 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy.
Zarówno w sprawie niniejszej, jak i zakończonej wyrokiem z 20 marca 2013 r. przedmiot sprawy był więc tożsamy. Powyższy wyrok stał się prawomocny z dniem 16 maja 2013 r., zaś akta administracyjne wraz z odpisem prawomocnego wyroku zostały zwrócone do organu. Zdaniem Sądu pierwszej instancji powyższe dowodzi, że niniejsza skarga jest tożsama zarówno pod względem podmiotowym, jak i przedmiotowym ze skargą rozpoznaną powyższym prawomocnym wyrokiem. Zatem sprawa objęta przedmiotową skargą została już prawomocnie osądzona.
Jednocześnie Sąd ten wskazał, że postanowieniem z 26 lutego 2018 r., sygn. akt I SAB/Wa 697/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę S. R. na bezczynność Prezydenta m.st. Warszawy w przedmiocie rozpoznania wniosku o odszkodowanie za nieruchomość położoną w W. przy ul. G., powołując się na uprzednie prawomocne rozpoznanie tej sprawy. Orzeczenie to jest prawomocne od 10 marca 2018 r. Przy czym nie jest istotne, że odrzucona skarga dotyczyła bezczynności organu, a nie przewlekłego prowadzenia postępowania, gdyż to do sądu należy określenie czy w sprawie wystąpiła bezczynność, czy też przewlekłość postępowania. Zarówno w sprawie ze skargi na bezczynność, jak i w sprawie na przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ, przedmiotem skargi jest ustalenie, czy zachodzi potrzeba zobowiązania organu do wydania w określonym terminie aktu lub dokonania czynności. W obu przypadkach sąd administracyjny dysponuje tymi samymi środkami prawnymi, a ich zastosowanie jest obowiązkowe w razie stwierdzenia jakiejkolwiek postaci niesprawnego funkcjonowania organu - niezależnie od podniesionych w skardze zarzutów i wniosków oraz podstawy prawnej (por. wyrok NSA z 5 czerwca 2012 r. sygn. akt II OSK 709/12).