Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Paweł Tarno po rozpoznaniu w dniu 1 września 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia P. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 marca 2017 r., sygn. akt IV SA/Wa 3341/16 odrzucające skargę P. S. na decyzję Wojewody M. z dnia [...] października 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia odszkodowania postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z 10 marca 2017 r., IV SA/Wa 3341/16, odrzucił skargę P. S. na decyzję Wojewody M. z [...] października 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia odszkodowania. W uzasadnieniu Sąd I instancji podniósł, że zgodnie z art. 53 § 1 i art. 54 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., dalej jako: "p.p.s.a."), skargę wnosi się do sądu administracyjnego w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi. Stosownie zaś do art. 58 § 1 pkt 2 i § 3 p.p.s.a., sąd odrzuca skargę wniesioną po terminie do jej wniesienia postanowieniem, które może być wydane na posiedzeniu niejawnym. W obowiązującym stanie prawnym nie ma regulacji, która przewidywałaby konsekwencje wniesienia skargi bezpośrednio do sądu administracyjnego oraz określałaby czynności, jakie wobec takiego sposobu wniesienia skargi powinien podjąć sąd. Powyższą lukę uzupełnia orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego, w którym dominuje pogląd, iż w przypadku złożenia przez skarżącego skargi do sądu, sąd ten powinien przesłać ją właściwemu organowi administracji publicznej celem nadania biegu. W tej sytuacji o zachowaniu trzydziestodniowego terminu do wniesienia skargi decyduje data nadania skargi przez sąd na adres właściwego organu administracji publicznej (por: postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego: z 12 stycznia 2009 r., II OSK 1918/08, z 11 marca 2009 r., I OSK 234/09, z 10 października 2007 r., II OSK 1433/07, z 22 lipca 2011 r., I OSK 1221/11). Mając powyższe na uwadze, Sąd stwierdził, że skarga w rozpoznawanej sprawie została wniesiona z uchybieniem terminu. Na podstawie akt administracyjnych sprawy Sąd ustalił, że zaskarżona decyzja została doręczona pełnomocnikowi skarżącego 10 listopada 2016 r. i zawierała prawidłowe pouczenie o terminie i sposobie wniesienia skargi do sądu administracyjnego. Termin do wniesienia skargi do sądu administracyjnego przez skarżącego, określony w art. 53 § 1 p.p.s.a. upływał zatem 12 grudnia 2016 r. Skarga P. S. na decyzję z [...] października 2016 r. Wojewody M. została oddana w polskiej placówce pocztowej 2 grudnia 2016 r. i wpłynęła do Sądu 8 grudnia 2016 r. Następnie skarga została przekazana do organu 22 grudnia 2016 r. (k-11 akt sąd.). W świetle powyższego Sąd uznał, że przedmiotowa skarga została wniesiona 22 grudnia 2016 r., a więc po upływie terminu do jej wniesienia.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożył P. S., reprezentowany przez pełnomocnika, wnosząc o jego uchylenie ewentualnie o jego uchylenie i przekazanie do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucono błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, że skarżący wniósł skargę bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie podczas gdy prawidłowa analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że skarżący za pośrednictwem swojego pełnomocnika wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie za pośrednictwem Wojewody M., a fakt przekazania prawidłowo zaadresowanej przesyłki bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wynika z błędu operatora pocztowego a nie faktu błędnego zaadresowania przesyłki przez pełnomocnika oraz błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, że skarżący wniósł skargę w dniu 28 grudnia 2016 r. a tym samym po przewidzianym ustawowo terminie podczas gdy prawidłowa analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że skarżący wniósł przedmiotową skargę 2 grudnia 2016 r. tj. w ustawowo przewidzianym terminie. W uzasadnieniu podniesiono, że skarżący nadał 2 grudnia 2016 r. skargę w placówce Poczty Polskiej (okoliczność bezsporna). Pełnomocnik skarżącego adresując skargę wskazała, że jest ona adresowana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie za pośrednictwem Urzędu Wojewódzkiego wskazując adresy zarówno organu jak i Sądu. Z powyższego jasno wynika zatem, że pełnomocnik nadając skargę w placówce Poczty Polskiej miała wolę nadania jej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie za pośrednictwem Wojewody M. Powyższe znajduje także swoje potwierdzenie w treści samej skargi, w której wyraźnie wskazała, że wnosi skargę do właściwego Sądu za pośrednictwem Wojewody M. Nadając pismo w placówce Poczty Polskiej pełnomocnik nie został poinformowany przez pracownika w/w jakoby powyższy sposób zaadresowania budził wątpliwości co do właściwego adresata. Jednocześnie Poczta Polska wbrew wskazaniu, że pismo powinno zostać wysłane do właściwego Sądu ale za pośrednictwem organu zlekceważyła stosowny zapis i przekazała pismo według własnego uznania na co skarżący nie miał wpływu.