Powołanym na wstępie postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalił powyższy wniosek M. J.-G., uznając, że nie zasługuje na uwzględnienie. W ocenie Sądu I instancji podniesione przez wnioskodawczynię argumenty wskazujące, że jest ona zainteresowana udziałem w niniejszym postępowaniu z uwagi na to, że jest najemcą jednego z lokali objętego pierwotną decyzją z 1978 r., są niewystarczające do uznania za zasadne dopuszczenia jej do niniejszego postępowania. Sąd podał, że M. J.-G. przedstawiła szereg dokumentów, z których wynika, że jest najemcą jednego z lokali przy ul. B. [...] w K., a także, że zwróciła się z prośbą o umożliwienie wykupu tego lokalu, jednakże jej prośba nie została uwzględniona - z uwagi na konieczność uregulowania stanu prawnego nieruchomości. Wobec tego zdaniem Sądu I instancji jedynym tytułem, jakim dysponuje wnioskodawczyni w stosunku do lokalu jest umowa najmu. Sąd podkreślił, że nie istnieją unormowania uprawniające do domagania się od gminy zbycia lokalu, którego jest się najemcą. Sam fakt zawarcia umowy najmu mieszkania nie kreuje zaś po stronie najemcy interesu prawnego. W ocenie Sądu I instancji również na tle powołanego przez wnioskodawczynię wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 12 maja 2015 roku sygn. akt P 46/13 nie jest zasadne odstąpienie od przyjętej przez sądy administracyjne linii orzeczniczej dotyczącej interesu prawnego najemcy w sprawach innych niż dotyczące zwrotu wywłaszczonych nieruchomości.
Zażalenie na to postanowienie złożyła M. J.-G., zaskarżając je w całości i zarzucając mu naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 2 Konstytucji RP w związku z art. 659 § 1 w związku z art. 680 k.c. w związku z art. 34 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 34 ust. 3 u.g.n. w związku z § 1 w związku z § 3 w związku z § 4 pkt b) - c) uchwały Rady Miasta Krakowa poprzez brak ich zastosowania, co w konsekwencji doprowadziło do naruszenia przez Sąd I instancji przepisu art. 33 § 2 p.p.s.a. poprzez bezzasadną odmowę dopuszczenia do udziału w postępowania w charakterze uczestnika na prawach strony, mimo przysługiwania jej w tym zakresie interesu prawnego. W oparciu o tak sformułowany zarzut wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie na swoją rzecz kosztów postępowania zażaleniowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
W ocenie żalącej Sąd I instancji zbyt powierzchownie przeanalizował jej sytuację prawną, podczas gdy w złożonym wniosku wyraźnie wskazała, że swój interes prawny wywodzi nie tyle z faktu bycia najemcą jednego z lokali, których dotyczy niniejsze postępowanie, ile z faktu spełnienia w chwili jego wszczęcia wszystkich przesłanek przekształcenia tego prawa obligacyjnego w odrębną własność, tj. przysługującą jej maksymalnie ukształtowaną ekspektatywę nabycia własności.
Odpowiedź na zażalenie złożyli G. A. i J. W., wnosząc o jego oddalenie i zasądzenie na swoją rzecz kosztów postępowania zażaleniowego według norm przepisanych. W pełni podzielili oni stanowisko wyrażone przez Sąd I instancji w zaskarżonym postanowieniu.