Zażalenie na postanowienie WSA w Warszawie w sprawie ze skargi na decyzję Wojewody M. nr [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Paweł Tarno po rozpoznaniu w dniu 22 listopada 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Gminy J. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 września 2016 r., sygn. akt IV SA/Wa 91/16 o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Gminy J. na decyzję Wojewody M. z dnia [...] listopada 2015 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość postanawia: umorzyć postępowanie sądowe z wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji.

Uzasadnienie strona 1/2

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z 2 września 2016 r., IV SA/Wa 91/16, odmówił Gminie J. wstrzymania wykonania decyzji Wojewody M. z [...] listopada 2015 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość. W uzasadnieniu Sąd I instancji podniósł, że w przedmiotowej sprawie skarżąca (Gmina J.) poza argumentami świadczącymi - w jej ocenie o wadliwości zaskarżonej decyzji - oraz koniecznością przesunięcia znacznych kwot w budżecie gminy, co negatywnie wpłynęłoby na realizację inwestycji gminnych, nie wskazała żadnych merytorycznych argumentów, których istnienie pozwalałoby na uznanie, że wykonanie zaskarżonej decyzji narazi skarżącą na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowoduje trudne do odwrócenia skutków. Podkreślono, że Sąd, oceniając w sprawie w której powstaje obowiązek zapłaty określonej kwoty, czy może powstać znaczna szkoda lub trudne do odwrócenia skutki, bierze pod uwagę nie tylko wysokość nałożonej kary pieniężnej, ale i całokształt sytuacji finansowej strony wnoszącej o wstrzymanie wykonania decyzji, której skutkiem jest wyegzekwowanie nałożonej kary pieniężnej. Strona skarżąca w ogóle nie wykazała jaka jest jej sytuacja finansowa, a więc nie sposób ustalić czy obciążenie budżetu Gminy kwotą nałożonej kary spowoduje kwalifikowaną tj. znaczną szkodę lub trudne do odwrócenia skutki. Zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie poglądem, przesłankę wyrządzenia znacznej szkody należy interpretować jako szkodę (majątkową, a także niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona w późniejszym czasie poprzez przywrócenie do stanu pierwotnego. Natomiast trudne do odwrócenia prawne i faktyczne skutki, powodują istotną i trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków. Zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego argumenty przywołane przez skarżącą mają charakter bardzo ogólny i nie zostały poparte żadnymi dowodami np. dokumentami co prowadzi do wniosku, że skarżąca nawet nie uprawdopodobniła, że wykonanie zaskarżonej decyzji może spowodować znaczną szkodę lub że istnieje niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła Gmina J., zaskarżając je w całości, wnosząc o jego zmianę lub uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji oraz zasądzenie kosztów postępowania. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucono naruszenie art. 61 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 718; dalej jako: "p.p.s.a.") w związku z art. 9 ustawy o gospodarce nieruchomościami poprzez jego niezastosowanie i wydanie postanowienia o odmowie wstrzymania wykonania decyzji w przedmiocie odszkodowania, podczas gdy organ na podstawie art. 9 u.g.n. postanowieniem wstrzymał wykonalność decyzji z urzędu wobec wniesienia skargi do sądu administracyjnego. W uzasadnieniu podniesiono, że Sąd I instancji rozpoznał niniejszą sprawę nie zważając na treść art. 9 ustawy o gospodarce nieruchomościami, zgodnie z którym organ wydaje w urzędu postanowienie o wstrzymaniu wykonania decyzji, w przypadku wniesienia skargi do sądu administracyjnego. Sąd wydając zaskarżone postanowienie nie dysponował całością materiału dowodowego, tj. treścią ostatecznego i niezaskarżalnego postanowienia Wojewody M. z [...] maja 2016 r. nr [...] o wstrzymaniu z urzędu wykonania decyzji nr [...] do czasu rozstrzygnięcia sprawy przez sąd administracyjny. Przy czym Gmina we wniosku wskazała jako podstawę obligującą do wstrzymania wykonania decyzji - art. 9 u.g.n., którego to Sąd nie wziął pod uwagę, rozważając jedynie spełnienie przesłanek z art. 61 § 1 p.p.s.a.

Strona 1/2