Zażalenie na postanowienie WSA w Warszawie w sprawie ze skargi na decyzję Ministra Budownictwa z dnia [...], nr [...] w przedmiocie zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek, , , po rozpoznaniu w dniu 6 marca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 grudnia 2007 r., sygn. akt I SA/Wa 1415/07 odrzucające zażalenie na postanowienie tego Sądu z dnia 16 listopada 2007 r. o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonych decyzji w sprawie ze skargi K. S. na decyzję Ministra Budownictwa z dnia [...], nr [...] w przedmiocie zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości postanawia: oddalić zażalenie

Inne orzeczenia o symbolu:
6181 Zajęcie nieruchomości i wejście na nieruchomość, w tym pod autostradę
Inne orzeczenia z hasłem:
Wywłaszczanie nieruchomości
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Budownictwa
Uzasadnienie strona 1/2

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 20 grudnia 2007 r., sygn. akt I SA/Wa 1415/07 odrzucił zażalenie skarżącej K. S. wniesione na postanowienie tego Sądu z dnia 16 listopada 2007 r. o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonych decyzji.

W uzasadnieniu orzeczenia Sąd wskazał, że zażalenie w imieniu skarżącej sporządzone i złożone przez adwokata nie zostało w sposób należyty opłacone, pełnomocnik nie uiścił bowiem w terminie opłaty stałej od zażalenia i dlatego na podstawie art. 221 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270, ze zm., zwanej dalej P.p.s.a.) zażalenie podlegało odrzuceniu.

Zażalenie na powyższe postanowienie złożyła do Naczelnego Sądu Administracyjnego K. S. reprezentowana przez pełnomocnika. Pełnomocnik skarżącej zarzucił zaskarżonemu postanowieniu naruszenie:

1) art. 221 P.p.s.a. przez jego błędną wykładnię,

2) art. 2, 7, 32, 64, 84 Konstytucji RP przez nałożenie na pełnomocnika z urzędu obowiązku uiszczenia opłaty od zażalenia w sprawie osoby, której przyznano pomoc prawną z urzędu,

3) art. 45 § 1 Konstytucji RP w zw. z art. 6 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności polegające na pozbawieniu skarżącej prawa do sprawiedliwego rozpatrzenia sprawy przez właściwy, niezależny, bezstronny i niezawisły sąd.

W konkluzji zażalenia skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności podkreślić należy, że postanowieniem z dnia 18 września 2007 r., sygn. akt I SA/Wa 1415/07 Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie przyznał skarżącej K. S. prawo pomocy w zakresie częściowym obejmującym ustanowienie adwokata, odmówił zaś przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od ponoszenia kosztów sądowych.

Nie można zgodzić się z zarzutami skarżącej, że Sąd odrzucając zażalenie dokonał błędnej wykładni art. 221 P.p.s.a. Zażalenie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 listopada 2007 r., sygn. akt I SA/Wa 1415/07 o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonych decyzji zostało sporządzone i złożone przez pełnomocnika skarżącej ustanowionego w ramach przyznanego prawa pomocy - adwokata I. M. W myśl § 2 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 221, poz. 2193) zażalenie podlegało opłacie stałej. Zgodnie bowiem z powołanym przepisem, od zażaleń na postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego pobiera się wpis stały w kwocie 100 zł bez względu na przedmiot zaskarżonego aktu lub czynności. Tym samym, skoro pełnomocnik wnosząc zażalenie nie uiścił wpisu sądowego w stałej opłacie, prawidłowo Sąd pierwszej instancji powołując się na art. 221 P.p.s.a. odrzucił zażalenie. Stosownie bowiem do art. 221 P.p.s.a. pisma wnoszone przez adwokata lub radcę prawnego, które nie są należycie opłacone pozostawia się bez rozpoznania albo odrzuca bez wezwania do uiszczenia opłaty, jeżeli pismo podlega opłacie stałej. Celem tego przepisu jest więc uiszczenie bez wezwania opłaty stałej od pisma wnoszonego przez adwokata lub radcę prawnego. Należy wskazać, że art. 221 P.p.s.a. został uznany przez Trybunał Konstytucyjny za zgodny z Konstytucją RP (wyrok TK z dnia 12 września 2006 r., SK 21/05, OTK-A 2006, nr 8, poz. 103). Trybunał w uzasadnieniu swojego orzeczenia podkreślił, że nie znajduje podstaw ku temu, aby uznać, iż art. 221 P.p.s.a. jest niezgodny z Konstytucją, ani też ku temu, aby stwierdzić, że przepis ten narusza elementy składające się na konstytucyjne prawo do sądu.

Strona 1/2
Inne orzeczenia o symbolu:
6181 Zajęcie nieruchomości i wejście na nieruchomość, w tym pod autostradę
Inne orzeczenia z hasłem:
Wywłaszczanie nieruchomości
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Budownictwa