Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Monika Nowicka (spr.) po rozpoznaniu w dniu 16 stycznia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia W. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 26 marca 2019 r., sygn. akt IV SA/Po 1090/18 o odrzuceniu skargi w sprawie ze skargi B. S. i W.S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] września 2018r. Nr [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu postanowieniem z dnia
26 marca 2019 r. odrzucił skargę B. S. i W. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] września 2018r. Nr [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że w niniejszej sprawie, w związku z uprawomocnieniem postanowienia starszego referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu postanowieniem z 29 stycznia 2019 r. o odmowie skarżącym przyznana prawa pomocy w zakresie całkowitym, w wykonaniu zarządzenia Przewodniczącego Wydziału IV z dnia 19 lutego 2019 r., wezwano skarżących solidarnie do uiszczenia wpisu od skargi w kwocie 100 zł, w terminie siedmiu dni od daty doręczenia wezwania, pod rygorem jej odrzucenia.
Wezwanie do uiszczenia wpisu zostało doręczone skarżącym w dniu 27 lutego 2019 r. W zakreślonym terminie wpis od skargi nie został uiszczony. Skarżący w dniu 6 marca 2019 r. wnieśli do Sądu kolejny wniosek o prawo pomocy.
W tym stanie rzeczy Sąd stwierdził, że skarga podlega odrzuceniu, na podstawie art. 220 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Dodatkowo Sąd wskazał, że bez znaczenia dla oceny skutków niezapłacenia przez skarżących wpisu sądowego w zakreślonym terminie jest ponowne złożenie przez nich wniosku o przyznanie prawa pomocy (wniosek taki skarżący złożyli 6 marca 2019r. - to jest w ostatnim dniu terminu przysługującego do uiszczenia wpisu, wniosek na urzędowym formularzu wpłynął 11 marca 2019 r.). Z przymiotu prawomocności postanowienia odmawiającego zwolnienia od kosztów sądowych wypływa obowiązek strony do uiszczenia wymaganego wpisu. Ponowne złożenie wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych, nawet dokonane w terminie określonym w ponownym wezwaniu, nie może uchylić skutków prawomocności wydanego wcześniej rozstrzygnięcia i tym samym nie ma wpływu na bieg terminu określonego w wezwaniu do uiszczenia wpisu sądowego.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł W. S., wnosząc o ponowne rozpoznanie sprawy.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 230 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm., zwanej dalej: p.p.s.a.) od pism wszczynających postępowanie przed sądem administracyjnym w danej instancji, w tym od skargi (art. 230 § 2 p.p.s.a.) pobiera się wpis stosunkowy lub stały. Stosownie do treści art. 220 § 1 p.p.s.a., sąd nie podejmie żadnych czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata. W tym przypadku przewodniczący wzywa wnoszącego pismo, aby pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania uiścił opłatę w terminie siedmiu dni od doręczenia wezwania. Skarga, od której pomimo wezwania nie został uiszczony należny wpis, stosownie do treści art. 220 § 3 p.p.s.a. podlega natomiast odrzuceniu.
W rozpoznawanej sprawie strona skarżąca zarządzeniem z dnia 22 lutego 2019 r. r. została prawidłowo wezwana do uiszczenia solidarnie wpisu od skargi na decyzję SKO w [...] z dnia [...] września 2018 r. w przedmiocie opłaty adiacenckiej w kwocie 100 zł, stosownie do § 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193). Skarżący zostali również pouczeni o skutkach niewykonania wezwania.
Powyższe wezwanie zostało doręczone skarżącym w dniu 27 lutego 2019 r.
W wyznaczonym 7-dniowym terminie skarżący nie uiścili jednak wymaganego wpisu. Nie ulega zatem wątpliwości, że brak fiskalny skargi nie został uzupełniony. Prawidłowo więc Sąd I instancji skargę odrzucił w oparciu o przepis art. 220 § 3 p.p.s.a.
Odnośnie zaś podnoszonych w zażaleniu okoliczności dotyczących złej sytuacji finansowej i majątkowej strony skarżącej, to przyjdzie powtórzyć za Sądem I instancji, iż ponowne złożenie wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych, nie może uchylić skutków prawomocności wydanego wcześniej rozstrzygnięcia w przedmiocie zwolnienia od kosztów sądowych i tym samym nie ma wpływu na bieg terminu określonego w wezwaniu do uiszczenia wpisu sądowego.
W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że zaskarżone postanowienie odpowiada prawu i na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a. oddalił zażalenie.