Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Monika Nowicka po rozpoznaniu w dniu 14 września 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia R. Sp. j. z siedzibą w [...] na postanowienie w przedmiocie odmowy przyznania prawa pomocy zawarte w punkcie 2 postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 czerwca 2017 r. sygn. akt IV SA/Wa 454/17 w sprawie ze skargi R. Sp. j. z siedzibą w [...] na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] grudnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość postanawia: uchylić punkt 2 zaskarżonego postanowienia.
Postanowieniem z dnia 28 czerwca 2017 r. (sygn. akt IV SA/Wa 454/17) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w punkcie 1. na podstawie art. 195 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2016, poz. 718 z późn. zm. - zwanej dalej: "p.p.s.a.") uwzględnił zażalenie R. Sp. j. z siedzibą w [...] i uchylił postanowienie tego Sądu z dnia 20 marca 2017 r. o odmowie przyznania prawa pomocy, w punkcie 2. odmówił przyznania prawa pomocy.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał w pierwszej kolejności, że skarżący słusznie podniósł, iż w komparycji postanowienia z dnia 20 marca 2017 r. nie wskazano z imienia i nazwiska sędziego sprawozdawcy. Co prawda pod orzeczeniem widnieje czytelny podpis sędziego sprawozdawcy, a z akt sprawy wynika jednoznacznie, że sprawozdawcą jest sędzia G. R., jednak mając na uwadze zasadę formalizmu oraz powagi orzeczeń sądowych, zaskarżone postanowienie winno być wyeliminowane z obrotu prawnego w trybie tzw. samokontroli (art. 195 § 2 p.p.s.a.). Następnie odnosząc się do kwestii przyznania skarżącej prawa pomocy w zakresie częściowego zwolnienia od kosztów sądowych obejmujących wpis od skargi, podniesiono, że zgodnie z treścią art. 247 p.p.s.a. prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi. W ocenie Sądu skarga R. Sp. j. z siedzibą w [...] jest oczywiście bezzasadna, ponieważ nie uzupełniono w wyznaczonym terminie, który upływał w dniu 7 marca 2017 r., jej braków formalnych, co spowodowało wydanie w dniu 20 marca 2017 r. postanowienia o odrzuceniu skargi.
Zażalenie na powyższe postanowienie w zakresie odmowy przyznania prawa pomocy zawarte w punkcie 2 orzeczenia wniosła R. Sp. j. z siedzibą w [...]. Skarżąca argumentowała, że Sąd I instancji naruszył art. 247 p.p.s.a. bowiem nie uwzględnił jej pisma z dnia 7 marca 2017 r., którym uzupełnione zostały braki formalne skargi w postaci przedłożenia aktualnego odpisu KRS skarżącej Spółki oraz uwierzytelniony odpis pełnomocnictwa.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z treścią art. 243 § 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 - zwanej dalej: "p.p.s.a.") prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania. Jednakże, stosownie do treści art. 247 p.p.s.a., prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi. Jak słusznie zauważył Sąd I instancji, o oczywistej bezzasadności skargi można mówić, gdy bez potrzeby głębszej analizy prawnej nie ulega najmniejszej wątpliwości, że nie może ona zostać uwzględniona. Chodzi więc o sytuację, w której obowiązujące prawo wyklucza możliwość uwzględnienia żądania skarżącego. Oznacza to, że zastosowanie powołanego przepisu jest dopuszczalne wówczas, gdy stan faktyczny i prawny danej sprawy nie budzi najmniejszych wątpliwości, co do braku szans na uwzględnienie skargi. W szczególności dotyczy to sytuacji, w której skarga kwalifikuje się do odrzucenia na podstawie art. 58 § 1 P.p.s.a. (por. J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2010, str. 573).