Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Paweł Tarno po rozpoznaniu w dniu 20 lutego 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K. J. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 października 2017 r., sygn. akt II SAB/Wa 208/17 o odrzuceniu skargi K. J. na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z 2 października 2017 r., II SAB/Wa 208/17, odrzucił skargę K. J. na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. W uzasadnieniu Sąd i instancji podniósł, że zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału II Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 24 kwietnia 2017 r. skarżący został wezwany do usunięcia braków formalnych skargi w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi przez jej sprecyzowanie poprzez jednoznaczne wskazanie, czy jej przedmiotem jest bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w zakresie rozpoznania wniosku z 27 stycznia 2017 r. o wydanie zaświadczenia, czy też w zakresie rozpoznania zażalenia z 6 lutego 2016 r. na niezałatwienie sprawy w terminie. W zakreślonym terminie skarżący wniósł zażalenie na ww. zarządzenie. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z 13 czerwca 2017 r. odrzucił zażalenie. Skarżący wniósł zażalenie na powyższe postanowienie, które Naczelny Sąd Administracyjny oddalił postanowieniem z 13 września 2017 r., I OZ 1325/17. Skarga K. J. z 28 marca 2017 r. nie określa przedmiotu zaskarżenia w sposób odpowiadający wymogom art. 57 § 1 pkt 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. 2017 r. poz. 1369 ze zm., dalej jako: "p.p.s.a."). Pomimo prawidłowego doręczenia wezwania do usunięcia braków formalnych skargi przez jej sprecyzowanie, skarżący nie wskazał, co jest przedmiotem skargi. W tym stanie sprawy, skoro skarżący nie usunął braków formalnych skargi w ustawowym terminie 7 dni, skarga jako niedopuszczalna podlegała odrzuceniu.
Zażalenie na powyższe postanowienie wywiódł K. J., wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wnoszona do wojewódzkiego sądu administracyjnego skarga musi spełniać wymogi przewidziane w art. 57 § 1 p.p.s.a., tj. powinna zawierać m.in. wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności oraz oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy. W przypadku nieuzupełnienia braków formalnych skargi w wyznaczonym terminie, sąd odrzuca skargę (art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a.). Prawidłowe określenie zakresu żądania jest zatem obowiązkiem strony skarżącej, zaś sąd administracyjny powinien jedynie poinformować o skutkach niewłaściwego wypełnienia tego obowiązku i wezwać do sprecyzowania skargi pod rygorem jej odrzucenia.
W rozpoznawanej sprawie, wobec niejednoznacznego i budzącego wątpliwości Sądu I instancji określenia przedmiotu zaskarżenia, K. J. został wezwany do sprecyzowania skargi. Podkreślić należy, że nieokreślenie przedmiotu skargi jest brakiem istotnym, uniemożliwiającym jej rozpoznanie. Strona wezwana do sprecyzowania skargi powinna zastosować się do wezwania sądu, a tym samym uzupełnić wszystkie braki, którymi dotknięte jest złożone przez nią pismo procesowe. Nieuzupełnieniem braków skargi jest bowiem nie tylko niewykonanie wezwania, ale także jego nieprawidłowe czy niepełne wykonanie. Stronie niewątpliwie należy umożliwić uzupełnienie braków skargi, co uczynił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, kierując do skarżącego jasno sformułowane wezwanie. Skarżący jednak nie sprecyzował swoich intencji co do przedmiotu zaskarżenia. Tym samym, jego skardze z 28 marca 2017 r. nie można było nadać dalszego biegu. Sąd nie może bowiem domniemywać intencji strony skarżącej i w przypadku niesprecyzowania przedmiotu skargi decydować za stronę, jakie było jej żądanie. Wskazać należy, że Sąd nie jest inicjatorem postępowania, nie jest zatem jego rolą sugerowanie, czy wskazywanie stronie przedmiotu zaskarżenia. Sąd udziela stronie jedynie niezbędnych pouczeń co do czynności procesowych i skutków ich zaniedbań, pozostawiając jej wybór konkretnego zachowania. Skoro zaś skarżący nie wykonał wezwania Sądu i nie sprecyzował co jest przedmiotem jego skargi, to uniemożliwiło to podjęcie przez Sąd czynności wynikających z ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi i dalsze prowadzenie postępowania, a w konsekwencji stanowiło obligatoryjną podstawę do odrzucenia skargi.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 1 i 2 p.p.s.a., orzekł, jak w sentencji.