Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska po rozpoznaniu w dniu 26 września 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia H. G. i A. G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 czerwca 2017 r., sygn. akt VIII SA/Wa 353/17 o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skarg Województwa Małopolskiego i A. F. sp. z o.o. z/s w K. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] lutego 2017 r., znak [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie wywłaszczenia nieruchomości postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, rozpoznając wniosek Województwa Małopolskiego, wstrzymał wykonanie zaskarżonej decyzji Ministra Infrastruktury i Budownictwa w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie wywłaszczenia nieruchomości. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że wykonanie ww. orzeczenia zrodzi przesłanki opisane w treści art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369), "p.p.s.a.". W świetle orzecznictwa decyzja stwierdzająca nieważność decyzji uwłaszczeniowej może spowodować istotną zmianę stosunków w sferze prawa własności nieruchomości, bowiem byli właściciele w wyniku przywrócenia im praw, będą mogli podjąć działania zmierzające do ich realizacji, wobec czego powstanie ryzyko zbycia nieruchomości, zaś organ nie będzie mógł w ramach swych kompetencji unieważnić powstałych w ten sposób skutków cywilnoprawnych - zaskarżona decyzja może stanowić podstawę do zmiany sytuacji prawnej nieruchomości, dlatego Wojewódzki Sąd przyznał ochronę tymczasową w postaci wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Zażalenie na powyższe postanowienie wnieśli H. i A. G., domagając się uchylenia zaskarżonego orzeczenia, podnosząc w uzasadnieniu, że skarżący nie uprawdopodobnił zajścia przesłanek wstrzymujących wykonalność zaskarżonego postanowienia - nie przedstawił aktualnej sytuacji finansowej potwierdzającej przesłankę możliwości spowodowania przez przedmiotowy akt trudnych do odwrócenia skutków lub zajścia niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody. Zdaniem żalących to nie Wojewoda Małopolski i A. F. na skutek wstrzymania ww. postanowienia poniosą niepowetowaną szkodę, ale społeczeństwo, bowiem przedmiotowa nieruchomość stanowi zabytek, zaś skarżący nie interesują się nią, czego dowodem jest jej zły stan.
W odpowiedzi na zażalenie A. F. sp. z o.o. z siedzibą w K. wniosło o oddalenie zażalenia, wskazując, że ewentualne zbycie przedmiotowej nieruchomości doprowadziłoby do skutków niemożliwych do odwrócenia na drodze czynności administracyjnych.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie zasługuje na uwzględnienie.
Artykuł 61 § 3 p.p.s.a. stanowi, iż wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji możliwe jest wówczas, gdy zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. Przyznanie stronie skarżącej ochrony tymczasowej w postępowaniu sądowoadministracyjnym stanowi odstępstwo od ogólnej reguły, wyrażonej w art. 61 § 1 p.p.s.a., zgodnie z którą wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. Przesłanki, jakimi powinien kierować się sąd przy rozstrzyganiu wniosku o wstrzymanie wykonania zostały określone w art. 61 § 3 p.p.s.a., w myśl którego są nimi: niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Przesłanki te należy wiązać z sytuacją, która może powstać, gdy zaskarżony do sądu akt administracyjny zostanie wykonany, a następnie na skutek uwzględnienia skargi akt ten zostanie wzruszony. Wykazanie istnienia tych przesłanek spoczywa na stronie.