Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Barbara Adamiak po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Rady Miasta S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 12 grudnia 2007 r. sygn. akt II SA/Sz 472/07 odrzucające skargę kasacyjną Rady Miasta S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 18 lipca 2007 r. sygn. akt II SA/Sz 472/07 w sprawie ze skargi Prokuratora Okręgowego w S. na uchwałę Rady Miasta S. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie opłaty za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych w S. oraz sposobu ich pobierania p o s t a n a w i a: uchylić zaskarżone postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie postanowieniem z dnia 12 grudnia 2007 r. sygn. akt II SA/Sz 472/07 odrzucił skargę kasacyjną Rady Miasta S. od wyroku tegoż Sądu z dnia 18 lipca 2007r. w sprawie ze skargi Prokuratora Okręgowego w S. na uchwałę Rady Miasta S. z dnia [...] Nr [...], w przedmiocie opłaty za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych w Szczecinie oraz sposobu ich pobierania.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, iż Rada Miasta S. reprezentowana przez radcę prawnego S. K. w dniu 28 listopada 2007 r. wniosła skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, doręczonego wraz z uzasadnieniem w dniu 24 października 2007 r., a zatem po upływie trzydziestodniowego terminu do jej złożenia. Co prawda pełnomocnik w skardze oświadczył, że przesyłkę odebrała i odbiór potwierdziła osoba nieupoważniona do odbioru przesyłek sądowych dla Skarżącej, zaś jemu wyrok doręczono w dniu 29 października 2007 r., co poświadczył tylko na pocztowym potwierdzeniu odbioru, jednak bez poparcia tego żadnymi dowodami.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna ma usprawiedliwioną podstawę.
Zgodnie z art. 177 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej "P.p.s.a") skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok lub postanowienie, w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia stronie odpisu orzeczenia z uzasadnieniem. Stosownie zaś do art. 67 § 5 P.p.s.a. jeżeli ustanowiono pełnomocnika lub osobę upoważnioną do odbioru pism w postępowaniu sądowym, doręczenia należy dokonywać tym osobom.
W niniejszej sprawie jednakże z uwagi na twierdzenia pełnomocnika strony skarżącej, dotyczące daty doręczenia mu odpisu wyroku Sądu I instancji z uzasadnieniem zachodziły wątpliwości, co do rzeczywistej daty tegoż doręczenia. Bowiem wprawdzie na zwrotnym potwierdzeniu odbioru widnieje ręcznie wpisana data 24 października 2007 r., lecz data ta nie została wpisana przez reprezentującego Radę Miasta S. r. pr. S. K.. Zważywszy zaś, że sam pełnomocnik, w skardze kasacyjnej podniósł, iż faktyczne doręczenie mu przesyłki nastąpiło dopiero 29 października 2007 r., zasadnym było wyjaśnienie tej okoliczności. Stąd Naczelny Sąd Administracyjny na mocy zarządzenia z dnia 6 marca 2008 r. zwrócił się do właściwego Urzędu Pocztowego o udzielenie informacji kiedy nastąpiło rzeczywiste wydanie przesyłki zwierającej orzeczenie Sądu I instancji wraz z uzasadnieniem.
W odpowiedzi na powyższe wezwanie Naczelnik Urzędu Pocztowego w S. wskazał, iż wymieniona przesyłka została odebrana przez radcę prawnego S. K. w dniu 29 października 2007 r. Błąd zauważono przy kontroli dokumentów oddawczych urzędu i został skorygowany przez adresata.
Stąd zważywszy, że faktyczne doręczenie wyroku Sądu I instancji nastąpiło dnia 29 października 2007 r. nie można uznać, aby złożenie skargi kasacyjnej dnia 28 listopada 2007 r. nastąpiło z uchybieniem trzydziestodniowego terminu określonego w art. 177 § 1 P.p.s.a.
W tym stanie rzeczy, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 185 § 1 w związku z art. 182 § 1 P.p.s.a. orzekł jak wyżej.