Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Iwona Bogucka po rozpoznaniu w dniu 25 listopada 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 30 czerwca 2016 r., sygn. akt II SA/Rz 186/16 odrzucające zażalenie M. M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 7 grudnia 2016 r., sygn. akt II SA/Rz 186/16 utrzymujące w mocy postanowienie referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 9 maja 2016 r., sygn. akt II SA/Rz 186/16 w sprawie ze skargi M. M. o wznowienie postępowania sądowego zakończonego wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 13 czerwca 2012 r., sygn. akt II SA/Rz 328/12 w sprawie ze skargi M. M. na decyzję Wojewody Podkarpackiego z dnia [...] lutego 2012 r., nr [..] w przedmiocie utraty prawa do zasiłku dla bezrobotnych postanawia: oddalić zażalenie.
Na skutek rozpoznania sprzeciwu M. M. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie postanowieniem z dnia 7 czerwca 2016 r. utrzymał w mocy postanowienie referendarza sądowego tegoż Sądu z dnia 9 maja 2016 r. w przedmiocie prawa pomocy. Odpis tego orzeczenia doręczono skarżącemu w dniu 10 czerwca 2016 r., bez pouczenia. W dniu 13 czerwca 2016 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie wpłynęło zażalenie M. M. na postanowienie z dnia 7 czerwca 2016 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie postanowieniem z dnia 30 czerwca 2016 r. odrzucił zażalenie wskazując, że w sprawie miał zastosowanie art. 260 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r. poz. 718, dalej "p.p.s.a.") w znowelizowanym brzmieniu, tj. w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. poz. 658), która weszła w życie w dniu 15 sierpnia 2015 r. Sąd podał, że od wejścia w życie wspomnianej regulacji w/w przepis stanowi, iż wniosek o przyznanie prawa pomocy rozpoznaje referendarz sądowy, a wojewódzki sąd administracyjny - rozpoznając sprzeciw od takiego orzeczenia - orzeka jako sąd drugiej instancji. Sąd I instancji stwierdził, że wobec tego w niniejszej sprawie postanowienie wydane na skutek rozpoznania sprzeciwu jest niezaskarżalne, gdyż nie należy do katalogu wymienionych w art. 194 § 1 p.p.s.a.
Na powyższe postanowienie skarżący wniósł zażalenie podnosząc argumenty dotyczące kwestii zasiłku dla bezrobotnych i zapadłego w sprawie wyroku z dnia 13 czerwca 2012 r., sygn. akt II SA/Ra 328/12, którego to wznowienia się domaga.
Naczelny Sąd Administracyjny rozważył, co następuje:
Wskazać należy, że w dniu 15 sierpnia 2015 r. weszła w życie nowelizacja ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (p.p.s.a), wprowadzona ustawą z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2015 r., poz. 658 - dalej zwanej "ustawą nowelizującą"), mocą której został zmieniony m.in. art. 260, mający w niniejszej sprawie zastosowanie. Na podstawie art. 1 pkt 73 ustawy nowelizującej, art. 260 p.p.s.a. otrzymał w § 1 następujące brzmienie: "Rozpoznając sprzeciw od zarządzenia i postanowień, o których mowa w art. 258 § 2 pkt 6-8, sąd wydaje postanowienie, w którym zaskarżone zarządzenie lub postanowienie referendarza sądowego zmienia albo utrzymuje w mocy". W § 2 przyjęto natomiast, że "W sprawach, o których mowa w § 1, wniesienie sprzeciwu od zarządzenia lub postanowienia referendarza sądowego wstrzymuje jego wykonalność. Sąd orzeka jako sąd drugiej instancji, stosując odpowiednio przepisy o zażaleniu" a w § 3, że "Sąd rozpoznaje sprawę na posiedzeniu niejawnym". W art. 2 ustawy nowelizującej przyjęto zaś regułę prawa międzyczasowego, zgodnie z którą przepisy ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 2-8, pkt 10-14, pkt 19-32, pkt 34-39, pkt 41-47, pkt 51, pkt 52, pkt 55, pkt 57, pkt 58, pkt 60-69, pkt 71, pkt 72 i pkt 74-81 ustawy nowelizującej należało stosować również do postępowań wszczętych przed dniem jej wejścia w życie. W zdaniu drugim postanowiono, że "w pozostałym zakresie do tych postępowań stosuje się przepisy ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym". Stosownie do art. 3 ustawy nowelizującej, zmiany weszły w życie z dniem 15 sierpnia 2015 r. Ponieważ art. 1 pkt 73 ustawy nowelizującej nadający nowe brzmienie art. 260 p.p.s.a. nie został wymieniony w zdaniu pierwszym art. 2 ustawy nowelizującej, zgodnie z przyjętą w zdaniu drugim zasadą działania dawnego prawa, do postępowań wszczętych przed dniem jej wejścia w życie należało stosować przepis art. 260 ustawy "w brzmieniu dotychczasowym", tj. obowiązującym przed dniem 15 sierpnia 2015 r. Oznacza to, że jeżeli postępowanie zostało wszczęte przed dniem 15 sierpnia 2015 r. - w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, postanowienie referendarza sądowego, przeciwko któremu został on wniesiony, traciło moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlegała rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym. Na postanowienie wydane przez sąd przysługiwało zażalenie na zasadach ogólnych do Naczelnego Sądu Administracyjnego (art. 260 w związku z art. 194 § 1 p.p.s.a.).
Jak wynika z akt, w niniejszej sprawie postępowanie zostało wszczęte po dniu 15 sierpnia 2015 r. - za datę tę należy przyjąć datę złożenia przez skarżącego kolejnej skargi o wznowienie postępowania sądowego zakończonego prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 13 czerwca 2012 r., sygn. akt II SA/Rz 328/12, czyli dzień 29 lutego 2016 r. (data stempla pocztowego k-4) - a więc po wejściu w życie ustawy nowelizującej. Zasadnie zatem Sąd I instancji przyjął, że zażalenie skarżącego podlegało rozpoznaniu w trybie przepisów obowiązujących po dniu 15 sierpnia 2015 r., w tym na podstawie art. 260 § 2 p.p.s.s.a., zmienionego wskutek nowelizacji. Oznacza to, że postanowienie wydane wskutek rozpoznania sprzeciwu od postanowienia referendarza sądowego jest niezaskarżalne, bowiem WSA rozpoznając sprzeciw orzeka jak sąd II instancji (art. 260 § 2 p.p.s.a.). W niniejszej zaś sprawie zaskarżonym postanowieniem z dnia 7 czerwca 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie utrzymał w mocy postanowienie referendarza sądowego tegoż sądu z dnia 9 maja 2016 r. w przedmiocie prawa pomocy. Zasadnie zatem Sąd I instancji odrzucił zażalenie na postanowienie z dnia 7 czerwca 2016 r. jako niedopuszczalne.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 p.p.s.a., postanowił jak w sentencji.