Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Iwona Bogucka po rozpoznaniu w dniu 25 listopada 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 28 lipca 2016 r., sygn. akt II SA/Rz 186/16 odrzucające zażalenie M. M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 7 czerwca 2016 r., sygn. akt II SA/Rz 186/16 utrzymujące w mocy postanowienie referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 9 maja 2016 r., sygn. akt II SA/Rz 186/16 w sprawie ze skargi M. M. o wznowienie postępowania sądowego zakończonego wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 13 czerwca 2012 r., sygn. akt II SA/Rz 328/12 w sprawie ze skargi M. M. na decyzję Wojewody Podkarpackiego z dnia [...] lutego 2012 r., nr [...] w przedmiocie utraty prawa do zasiłku dla bezrobotnych postanawia: oddalić zażalenie.
Na skutek rozpoznania sprzeciwu M. M. od postanowienia referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 9 maja 2016 r. w przedmiocie prawa pomocy, postanowieniem z dnia 7 czerwca 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie utrzymał w mocy to postanowienie. Odpis tego orzeczenia doręczono skarżącemu w dniu 10 czerwca 2016 r., bez pouczenia. Postanowieniem z dnia 30 czerwca 2016 r. (WSA podał błędnie jako 7 czerwca 2016 r.) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie odrzucił zażalenie M. M. na postanowienie z dnia 7 czerwca 2016 r.
W dniu 12 lipca 2016 r. M. M. złożył osobiście w Biurze Podawczym Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie kolejne zażalenie na postanowienie z dnia 7 czerwca 2016 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie postanowieniem z dnia 28 lipca 2016 r. odrzucił zażalenie wskazując, że w sprawie miał zastosowanie art. 260 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r. poz. 718, dalej "p.p.s.a.") w znowelizowanym brzmieniu, tj. w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. poz. 658), która weszła w życie w dniu 15 sierpnia 2015 r. Sąd podał, że od wejścia w życie wspomnianej regulacji w/w przepis stanowi, iż wniosek o przyznanie prawa pomocy rozpoznaje referendarz sądowy, a wojewódzki sąd administracyjny - rozpoznając sprzeciw od takiego orzeczenia - orzeka jako sąd drugiej instancji. Sąd I instancji stwierdził, że wobec tego w niniejszej sprawie postanowienie wydane na skutek rozpoznania sprzeciwu jest niezaskarżalne, gdyż nie należy do katalogu wymienionych w art. 194 § 1 p.p.s.a.
Na powyższe postanowienie zażalenie złożył skarżący wyrażając swoje niezadowolenie z zapadłego rozstrzygnięcia oraz wskazując, że postanowienie o identycznej treści Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wydał w dniu 30 czerwca 2016 r. (odrzucił zażalenie na postanowienie z dnia 7 czerwca 2016 r.) Podniósł także, iż zaskarżone postanowienie wydał sędzia podlegający wyłączeniu z art. 18 p.p.s.a., gdyż zaszły przesłanki określone w § 1 ust. 1 oraz § 3 tego przepisu (w zażaleniu błędnie powołano zamiennie ustępy i punkty).
Naczelny Sąd Administracyjny rozważył, co następuje:
Wskazać należy, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie - w wyniku rozpoznania zażalenia skarżącego z dnia 10 czerwca 2016 r. (k-68) na postanowienie tegoż Sądu z dnia 7 czerwca 2016 r. - wydał postanowienie z dnia 30 czerwca 2016 r. o odrzuceniu zażalenia. Postanowienie to zostało następnie utrzymane w mocy postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 listopada 2016 r., sygn. akt I OZ 1401/16.
W dniu 12 lipca 2016 r. (k-82) skarżący złożył kolejne zażalenie na postanowienie WSA z dnia 7 czerwca 2016 r., w wyniku czego zostało wydane zaskarżone postanowienie z dnia 28 lipca 2016 r. Oznacza to, że Sąd I instancji dwa razy orzekł w tej samej sprawie, gdyż dwa razy rozpoznał zażalenie na postanowienie z dnia 7 czerwca 2016 r., co było niedopuszczalne. Niedopuszczalne jest bowiem ponowne rozpoznanie środka odwoławczego od zapadłego już w sprawie rozstrzygnięcia. W sytuacji zatem wpłynięcia w dniu 12 lipca 2016 r. kolejnego zażalenia w sprawie, która została już rozstrzygnięta postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 30 czerwca 2016 r., zażalenie to należało odrzucić jako niedopuszczalne (art. 178 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a.).