Odnosząc się do wniosku o wyłączenie sędziego K. M., Sąd Wojewódzki uznał za nieuzasadnione opieranie go wyłącznie na twierdzeniu, że ww. sędzia znajdował się w składzie sądu, który wydał - jego zdaniem - skandaliczne postanowienie z dnia 5 maja 2015r. w sprawie o sygn. akt II SA/Ol 202/15. Skarżący, będąc niezadowolonym z wydanego przez ten Sąd orzeczenia, mógł je bowiem zaskarżyć do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Jego zaś opinia o orzeczeniu wydanym przez Sąd w innej sprawie, nawet jeśli w jego składzie orzekającym brała udział sędzia, której dotyczy wniosek o wyłączenie, nie mogła stanowić w żadnym wypadku o istnieniu przesłanki wyłączenia tego sędziego od orzekania w niniejszej sprawie.
Sąd Wojewódzki zwrócił również uwagę, iż sędziowie, których wniosek dotyczy złożyły oświadczenia, z których wynika, że nie zachodzą w stosunku do nich jakiekolwiek okoliczności określone w art. 18 i art. 19 p.p.s.a., dające podstawę do wyłączenia ich od rozpoznawania w niniejszej sprawie. Prawdziwość tych oświadczeń nie budziła zaś żadnych wątpliwości. Brak było w związku podstaw do uwzględnienia wniosku.
F. K. w złożonym na powyższe postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjny w Olsztynie zażaleniu, zakwestionował jego prawidłowość.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Instytucja wyłączenia sędziego od orzekania w sprawie regulowana jest przepisami Rozdziału 5 Działu I ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Art. 18 § 1 p.p.s.a. zawiera zamknięty katalog przesłanek, dla których wyłączenie sędziego winno nastąpić z urzędu, zaś wyłączenie dokonywane na wniosek strony uregulowane jest art. 19 p.p.s.a.
W rozpatrywanej sprawie należy stwierdzić, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zasadnie ocenił, iż w przedmiotowej sprawie nie zachodzą okoliczności, które uzasadniałyby uwzględnienie wniosku o wyłączenie wskazanych wyżej sędziów. Za takie okoliczności w żadnym razie nie mogą być bowiem uznane twierdzenia, że jeden nich wchodził w skład Sądu, który w innej sprawie wydał niezgodne z wolą skarżącego postanowienie. Należy zgodzić się z Sądem I instancji, iż prawidłowość takiego orzeczenia może być poddana kontroli instancyjnej. Zajęte w nim przez Sąd stanowisko nie może zaś rzutować na wyłączenia sędziego od rozpoznawania innej sprawy.
Również nieprzedstawienie przez skarżącego nowych okoliczności, mogących mieć wpływ na wyłączenie sędziego E. O., w sytuacji, gdy tożsamy wniosek dotyczący tego samego sędziego został rozpoznany i oddalony - wbrew twierdzeniom F. K. - prawomocnym postanowieniem, powodowało, iż jego ponowny wniosek w tym przedmiocie nie mógł zostać uwzględniony.
Podkreślenia ponadto wymaga, iż wydanie postanowienia w przedmiocie wyłączenia sędziego musi być poprzedzone złożeniem wyjaśnień przez sędziego, którego wniosek dotyczy. Jak stwierdził Sąd Najwyższy: "Autorytet moralny sędziego przemawia za wiarygodnością złożonego wyjaśnienia i jeżeli strona żądająca wyłączenia zaprzecza jego prawdziwości, obowiązana jest wskazać i udowodnić okoliczności, które by podważały wiarygodność oświadczenia sędziego" (postanowienie z 25.08.1971 r., I CZ 121/71, OSN 1972, poz. 55). Złożenie takich wyjaśnień miało miejsce w postępowaniu pierwszoinstancyjnym, a tym samym - wobec niewskazania jakichkolwiek okoliczności, które mogłyby podważyć prawdziwość oświadczenia wskazanych sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie - stwierdzić trzeba, że postanowienie Sądu I instancji oddalające wniosek o wyłączenie sędziów było zgodne z prawem.
Sąd orzekający w niniejszej sprawie podziela także pogląd wyrażony w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, iż skoro sędzia, którego przedmiotowy wniosek dotyczy złożył oświadczenie, że nie zachodzą żadne okoliczności określone w art. 18 i art. 19 p.p.s.a., dające podstawę do jego wyłączenia od rozpoznawania niniejszej sprawy i prawdziwość tego oświadczenia nie budzi żadnych wątpliwości, to wniosek o wyłączenie sędziego nie zasługuje na uwzględnienie. (por. postanowienie NSA z dnia 19 czerwca 2008 r., sygn. akt I OZ 441/08, postanowienie NSA z dnia 12 maja 2010 r., sygn. akt I OZ 332/10).
Wobec powyższego Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji - na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a.