Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Jakimowicz po rozpoznaniu w dniu 29 września 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Dyrektora Zarządu Transportu Miejskiego w Poznaniu na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 10 lipca 2017 r., sygn. akt: II SO/Po 6/17 w sprawie z wniosku D.K. o wymierzenie grzywny Dyrektorowi Zarządu Transportu Miejskiego w Poznaniu w związku z niezastosowaniem się do obowiązku przekazania skargi oraz akt sprawy postanawia: oddalić zażalenie. 4
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu postanowieniem z dnia 10 lipca 2017 r., sygn. akt: II SO/Po 6/17 wymierzył Dyrektorowi Zarządu Transportu Miejskiego w Poznaniu grzywnę w wysokości 200 zł w związku z niezastosowaniem się do obowiązku przekazania skargi oraz akt sprawy i zasądził od Dyrektora Zarządu na rzecz wnioskodawcy zwrot kosztów postępowania.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd podkreślił, że skarga D.K. została doręczona organowi w dniu 3 listopada 2016 r., tymczasem nadanie przesyłki zawierającej skargę z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę nastąpiło w dniu 26 maja 2017 r. Tak długie uchylanie się przez Spółkę od obowiązku przekazania sądowi akt sprawy i odpowiedzi na skargę, uzasadniało zdaniem Sądu, ukaranie podmiotu grzywną z art. 55 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz.U. z 2016 r. poz. 718) zwanej dalej p.p.s.a., przy czym Sąd, ustalając wysokość nałożonej grzywny, wziął pod uwagę wszystkie okoliczności sprawy, to jest nie tylko czas zwłoki, lecz również fakt wykonania obowiązku, ponowienia wniosku o wymierzenie grzywny przez D.K., złożenia przez Dyrektora ZTM wyjaśnień stronie w piśmie z dnia 10 października 2016 r. oraz wątpliwości prawnych Dyrektora ZTM wyrażonych w odpowiedzi na wniosek (na skargę) co do obowiązku udzielenia stronie żądanych informacji.
Powyższe postanowienie stało się przedmiotem zażalenia Dyrektora Zarządu Transportu Miejskiego w Poznaniu, w którym podniesiono, że art. 55 § 1 p.p.s.a. nie obliguje Sądu do wymierzenia grzywny, a w ocenie organu istniały okoliczności uzasadniające odstąpienie od jej wymierzenia, ponieważ brak terminowego przekazania skargi związany był z koniecznością ustalenia wszystkich istotnych informacji i dokumentów, które mogły mieć istotne znaczenie dla rozpoznania sprawy. Ponadto poprzedni wniosek skarżącego o wymierzenie grzywny organowi został odrzucony, co zdaniem organu powinno mieć wpływ na ocenę zasadności nałożenia grzywny.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw. Stosownie do treści art. 54 § 1 p.p.s.a., skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi. Natomiast w myśl art. 55 § 1 powołanej ustawy, w razie niezastosowania się przez organ do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2 (przekazania skargi sądowi wraz z kompletnymi i uporządkowanymi aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej otrzymania), sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a., a więc do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów. Przepis ten wprowadza bezwzględny obowiązek przekazania sądowi dokumentów warunkujących przeprowadzenie kontroli sądowej. Organ musi więc przekazać skargę sądowi wraz z kompletnymi i uporządkowanymi aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia. Obowiązek ten spoczywa na organie w rozumieniu art. 32 p.p.s.a., niezależnie od tego, czy uznaje on skargę za dopuszczalną oraz czy w jego ocenie przedmiotem zaskarżenia jest podlegający kognicji sądu administracyjnego akt, czynność, bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania. Nie ulega wątpliwości, że o dopuszczalności skargi wniesionej do sądu administracyjnego może rozstrzygać wyłącznie ten sąd, nie zaś organ, za pośrednictwem którego powyższy środek prawny został wniesiony.