Zażalenie na postanowienie WSA w Warszawie w sprawie ze skargi na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju , [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji
Uzasadnienie strona 2/3

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 47 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, do pisma strony należy dołączyć jego odpisy i odpisy załączników dla doręczenia ich stronom, a ponadto, jeżeli w sądzie nie złożono załączników w oryginale po jednym odpisie każdego załącznika do akt sądowych. Zgodnie zaś z art. 47 § 2 p.p.s.a. odpisami pisma mogą być także uwierzytelnione fotokopie bądź uwierzytelnione wydruki poczty elektronicznej. Oznacza to, że odpisem pisma procesowego jest każdy dalszy jego egzemplarz, odwzorowany w dowolnej technice, zgodny z oryginałem co do treści. Może to być kopia maszynowa, a także kopia wykonana przy użyciu każdej innej techniki powielania, np. wydruk komputerowy. Jednakże podkreślenia wymaga, iż art. 47 § 2 p.p.s.a. nakazuje wprost, aby kopia taka została uwierzytelniona, co jest warunkiem koniecznym uznania jej za odpis pisma. Uwierzytelnienie takie ma za zadanie poświadczenie przez stronę (pełnomocnika) zgodności odpisu z oryginałem pisma.

Wskazać w tym miejscu należy na uchwałę składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 grudnia 2013 r. I OPS 13/13, w której przesądzone zostało, że niedołączenie przez skarżącego wymaganej liczby odpisów skargi i odpisów załączników, zgodnie z art. 47 § 1 p.p.s.a., jest brakiem formalnym skargi, o którym mowa w art. 49 § 1 w związku z art. 57 § 1 p.p.s.a., uniemożliwiającym nadanie skardze prawidłowego biegu, który nie może być usunięty przez sporządzenie odpisów skargi przez sąd.

Podzielając powyższe stanowisko i przedstawioną w uzasadnieniu tego orzeczenia argumentację należy odwołać się do niektórych z istotnych jego fragmentów. Naczelny Sąd Administracyjny wskazał m. in., że na gruncie art. 130 K.p.c. ugruntowany jest w orzecznictwie i literaturze pogląd, że niedopuszczalne i bezzasadne jest przerzucanie na sąd wykonywania czynności obciążających strony, choćby miały charakter techniczny. W postępowaniu cywilnym przyjmuje się, że skoro powołany wyżej przepis nakłada obowiązek uzupełnienia braków formalnych pisma na stronę postępowania, a nie na sąd, to w pełni uzasadnione jest twierdzenie, że strona, która obowiązku nie wykonuje musi ponieść negatywne tego konsekwencje procesowe. Podobnie omawiane kwestie uregulowane zostały w procedurze sądowoadministracyjnej.

Brak odpisów skargi kasacyjnej dla pozostałych uczestników postępowania jest istotnym brakiem formalnym, którego nieuzupełnienie uniemożliwia nadanie tej skardze prawidłowego biegu. Konsekwencją niewykonania żądania Sądu wzywającego do usunięcia w terminie 7 dni braków skargi kasacyjnej, pod rygorem jej odrzucenia, wynikającego z uregulowań zawartych w art. 47 § 1, art. 49 § 1 i 2, art. 176i 176 p.p.s.a., musiało być odrzucenie skargi kasacyjnej.

Zarzuty zawarte w zażaleniu nie mogły być skuteczne. Nadesłanie przez profesjonalnego pełnomocnika zamiast odpisów skargi kasacyjnej niepoświadczonych za zgodność z oryginałem kserokopii tego pisma, nie stanowiło wykonania wezwania Sądu z dnia 1 czerwca 2015 r. Jak natomiast wcześniej wskazano, nie ma w przepisach ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi podstawy, by przyjąć, że sąd administracyjny jest władny we własnym zakresie sporządzić odpisy skargi, zastępując stronę, która nie wykonała wezwania.

Strona 2/3