Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Czesława Nowak-Kolczyńska po rozpoznaniu w dniu 17 października 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia E. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 maja 2017 r. sygn. akt IV SA/Wa 2327/16 o odrzuceniu skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi E. S. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] czerwca 2016 r., nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia odszkodowania postanawia: oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z 25 maja 2017r., na podstawie art. 178 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., dalej: "p.p.s.a."), odrzucił skargę kasacyjną E. S. od wyroku tego Sądu z dnia 9 grudnia 2016 r. oddalającego jej skargę na decyzję Wojewody Mazowieckiego z [...] czerwca 2016 r.
Sąd uwzględnił, że z uwagi na dostrzeżone braki formalne wniesionej skargi kasacyjnej, pełnomocnik skarżącej został wezwany do nadesłania w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia tej skargi: odpisu skargi kasacyjnej oraz wniosku o jej rozpoznanie na rozprawie, albo oświadczenia o zrzeczeniu się rozprawy wraz z jego odpisem poświadczonym za zgodność.
W piśmie z 28 marca 2017 r. pełnomocnik skarżącej nadesłał egzemplarz skargi kasacyjnej oraz złożył wniosek o rozpoznanie skargi kasacyjnej na rozprawie, nie złożył jednak odpisu tego wniosku celem doręczenia drugiej stronie. Brak elementu skargi kasacyjnej, wskazany w art. 176 § 2 p.p.s.a., uniemożliwia - zdaniem Sądu - nadanie dalszego biegu złożonej skardze kasacyjnej. Z uwagi na powyższe Sąd odrzucił skargę kasacyjną.
W zażaleniu na powyższe postanowienie E. S., reprezentowana przez radcę prawnego, podniosła następujące zarzuty:
1. naruszenie art. 176 § 2 w zw. z art. 49 § 1 p.p.s.a. poprzez ich błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że brak dostarczenia przez stronę wnoszącą skargę kasacyjną poświadczonego za zgodność z oryginałem odpisu wniosku o rozpoznanie skargi kasacyjnej na rozprawie przy jednoczesnym złożeniu do sądu przez stronę wnoszącą skargę kasacyjną wniosku o rozpoznanie skargi kasacyjnej na rozprawie oznacza, że wniesiona skarga kasacyjna nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych;
2. naruszenie art. 47 § 1 i 2 p.p.s.a. poprzez jego nieuzasadnione zastosowanie w zakresie nakazania skarżącej dostarczenia poświadczonego za zgodność z oryginałem odpisu wniosku o rozpoznanie skargi kasacyjnej na rozprawie;
3. naruszenie art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a. poprzez nieuzasadnione odrzucenie skargi kasacyjnej bez względu na specyficzne okoliczności niniejszej sprawy;
4. naruszenie art. 141 § 4 p.p.s.a. poprzez brak wymaganego tym przepisem wystarczającego uzasadnienia w zakresie rozważań prawnych na temat tego, z jakich względów Sąd uznał, że w okolicznościach przedmiotowej sprawy mogłoby dojść do naruszenia praw organu administracji będącego stroną postępowania na skutek rzekomego uchybienia będącego podstawą odrzucenia skargi kasacyjnej.
Wskazując na powyższe wniesiono o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Przede wszystkim należy zauważyć, że jak wyraźnie zaznaczono w uzasadnieniu zażalenia, skarżąca nie kwestionuje oceny Sądu co do tego, że złożony w trybie art. 176 § 2 p.p.s.a. wniosek o rozpoznanie skargi kasacyjnej na rozprawie został przedłożony do Sądu w jednym egzemplarzu. Natomiast skarżąca kwestionuje zasadność wezwania skarżącej do dostarczenia poświadczonego za zgodność z oryginałem odpisu wniosku o rozpoznanie sprawy na rozprawie albo oświadczenia o zrzeczeniu się rozprawy, ewentualnie wprowadzenie skarżącej w błąd co do skutków prawnych nieprzedstawienia poświadczonego za zgodność z oryginałem odpisu wniosku o rozpoznanie sprawy na rozprawie.