Wydając zaskarżone zarządzenie o uzupełnieniu uiszczonego wcześniej wpisu sądowego w wysokości 200 zł, Przewodniczący przyjął, że skarga na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 27 lipca 2015 r. w sprawie ustalenia wysokości odszkodowania podlega wpisowi stosunkowemu w wysokości 12292 zł obliczonemu na podstawie § 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 16 grudnia 2003 r. (1% wartości przedmiotu zaskarżenia podanej w skardze, tj. kwoty 1. 229.180,40 zł, nie mniej jednak niż 2.000 zł). W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego zarządzenie to jest prawidłowe.
Ustalenie wysokości odszkodowania w niniejszej sprawie nastąpiło w związku z wcześniejszym wydaniem decyzji o udzieleniu zezwolenia na realizację inwestycji drogowej i przejęciem nieruchomości przeznaczonej pod inwestycję drogową z mocy prawa na rzecz Skarbu Państwa. Procedurę nabywania nieruchomości pod drogi określa art. 12 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, zgodnie z którym nieruchomości wydzielone decyzją o udzieleniu zezwolenia na realizację inwestycji drogowej stają się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa w odniesieniu do dróg krajowych z dniem, w którym decyzja ta stała się ostateczna (ust. 4). Decyzję ustalającą wysokość odszkodowania wydaje się natomiast w terminie 30 dni od dnia, w którym decyzja o udzieleniu zezwolenia na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna (ust. 4b). Zasady ustalania wysokości odszkodowania określa art. 18 ustawy.
Nie ulega zatem wątpliwości, że zaskarżona decyzja zakończyła odrębne od postępowania prowadzanego na podstawie art. 11a i n. ustawy z dnia 10 kwietnia
2003 r., postępowanie w sprawie ustalenia odszkodowania, choć niewątpliwie dla jej wydania koniecznym było wcześniejsze wydanie decyzji o udzieleniu zezwolenia na realizację inwestycji drogowej. Decyzja wydana na podstawie art. 18 ust. 1 powołanej ustawy posiada więc odrębny byt i jako taka bezpośrednio wiąże się z określonymi świadczeniami pieniężnymi, kreując jedynie należność pieniężną w postaci odszkodowania.
W konsekwencji przyjąć należy, że w sprawach, w których przedmiotem skargi jest wyłącznie decyzja odrębnie ustalająca odszkodowanie za przejętą nieruchomości konieczne jest - stosownie do treści art. 231 w zw. z art. 216 p.p.s.a. - uiszczenie wpisu stosunkowego.
Wbrew twierdzeniom skarżącej, w niniejszej sprawie nie znajduje natomiast zastosowania uchwała składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 maja 2010 r., sygn. akt I OPS 14/09. W powołanej uchwale stwierdzono, że w sprawie ze skargi na decyzję administracyjną o wywłaszczeniu nieruchomości i ustaleniu wysokości odszkodowania pobiera się wpis stały określony w § 2 ust. 3 pkt 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi, także wówczas, gdy skarżący kwestionuje tylko wysokość ustalonego odszkodowania. Uchwała odnosiła się jednak tylko do tych decyzji, mocą których dokonano zarówno wywłaszczenia, jak i ustalono odszkodowanie, bowiem pytanie podmiotu wnioskującego o podjecie uchwały, tj. Rzecznika Praw Obywatelskich dotyczyło jedynie kwestii określenia charakteru wpisów od skarg na decyzje zawierające orzeczenie zarówno o wywłaszczeniu, jak i odszkodowaniu. W uzasadnieniu swej uchwały Naczelny Sąd Administracyjny wyraźnie wskazał, że kwestia rodzaju i wysokości wpisu sądowego w razie zaskarżenia odrębnych decyzji o ustaleniu wysokości odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość wykraczała poza zakres wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich.
Określając rodzaj wpisu sądowego nie można zatem - wbrew twierdzeniom skarżącej - utożsamiać spraw, w których przedmiotem zaskarżenia, tak jak w niniejszej sprawie, jest decyzja ustalająca odszkodowanie ze sprawami, których skargi dotyczą decyzji zawierających orzeczenie o wywłaszczeniu oraz ustaleniu odszkodowania jako obligatoryjnym elemencie decyzji o wywłaszczeniu.
Z powyższych względów Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że zaskarżone zarządzenie odpowiada prawu i na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 i art. 198 p.p.s.a. orzekł, jak w sentencji.