Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Roman Ciąglewicz /spr./ po rozpoznaniu w dniu 12 stycznia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku K. J. o wykładnię i uzupełnienie postanowienia Naczelnego Sadu Administracyjnego z dnia [...] października 2017 r., sygn. akt I OZ 1486/17 o oddaleniu zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 czerwca 2017 r. sygn. akt II SA/Wa 1887/16 o odmowie uzupełnienia wyroku tego Sądu z dnia 19 maja 2017 r. w sprawie ze skargi K. J. na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] września 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania administracyjnego postanawia: 1. oddalić wniosek o wykładnię postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 października 2017 r. 2. oddalić wniosek o uzupełnienie postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 października 2017 r.
Postanowieniem z dnia 20 października 2017 r. Naczelny Sąd Administracyjny oddalił zażalenie K. J. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 czerwca 2017 r. sygn. akt II SA/Wa 1887/16 o odmowie uzupełnienia wyroku tego Sądu z dnia 19 maja 2017 r.
Wnioskiem z dnia 20 listopada 2017 r. skarżący zwrócił się o wyjaśnienie wątpliwości co do treści rozstrzygnięcia, albowiem z treści rozstrzygnięcia nie wynika, czy orzeczenie stanowi rozpoznanie wniesionego zażalenia, czy też jest to orzeczenie w innej sprawie. Ponadto skarżący wniósł o uzupełnienie orzeczenia o zakres pominiętych i nierozpoznanych zarzutów.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W niniejszej sprawie nie zachodzą przesłanki uzasadniające dokonanie wykładni, wskazane w art. 158 P.p.s.a. Zgodnie z treścią tego przepisu, sąd może wydać postanowienie, w którym rozstrzygnie o wątpliwościach, co do treści wydanego orzeczenia, jednakże, jedynie w przypadku, kiedy strona we wniosku sprecyzuje te wątpliwości poprzez wskazanie niezrozumiałego fragmentu orzeczenia (por. J.P. Tarno "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz", Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2006, str. 344). Skarżący wskazuje, że z treści postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego nie wynika, czy orzeczenie stanowi rozpoznanie wniesionego zażalenia, czy też jest to orzeczenie w innej sprawie. Takiego stanowiska nie można podzielić, bowiem z treści postanowienia z dnia 20 października 2017 r., zarówno z jego rubrum, jak i uzasadnienia wynika, że Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznał zażalenie K. J. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 czerwca 2017 r., sygn. akt II SA/Wa 1887/16, o odmowie uzupełnienia wyroku tego Sądu z dnia 19 maja 2017 r. Zarówno sentencja, jak i uzasadnienie postanowienia 20 października 2017 r. są jasne i czytelne, tzn. z ich treści wynika, jakie było rozstrzygnięcie oraz z jakiego powodu rozstrzygnięcie takie zapadło.
Podnieść również trzeba, że podejmowana przez wnioskodawcę próba zakwestionowania prawidłowości ww. orzeczenia jest niedopuszczalna, bowiem orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego ma przymiot ostateczności i nie podlega zaskarżeniu. Nie może być ono również zmienione poprzez uzupełnienie lub wykładnię postanowienia.
Wniosek o uzupełnienie postanowienia również nie zasługuje na uwzględnienie. Zgodnie, bowiem z art. 157 § 1 P.p.s.a., strona może w ciągu czternastu dni od doręczenia wyroku z urzędu, a gdy wyroku nie doręcza się stronie od dnia ogłoszenia, zgłosić wniosek o uzupełnienie wyroku, jeżeli sąd nie orzekł o całości skargi albo nie zamieścił w wyroku dodatkowego orzeczenia, które według przepisów ustawy powinien był zamieścić z urzędu. Na podstawie art. 166 P.p.s.a., powyższa reguła znajduje zastosowanie również w odniesieniu do postanowień.
Przedmiotem postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym było zażalenie na odmowę uzupełnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 maja 2017 r. i w tym zakresie zostało ono rozpoznane. Sąd rozpoznał więc zażalenie w całości i orzekł o całości sprawy będącej przedmiotem postępowania zażaleniowego przed Naczelnym Sądem Administracyjnym. W niniejszej sprawie nie zachodził również przypadek konieczności zamieszczenia w postanowieniu dodatkowego orzeczenia.
Mając na uwadze powyższe względy Naczelny Sąd Administracyjny oddalił wniosek o wykładnię postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 października 2017 r., jako nie spełniający wymogów, o jakich mowa w art. 158 P.p.s.a. w zw. z art. 166 P.p.s.a. i art. 193 P.p.s.a. oraz oddalił wniosek o uzupełnienie tegoż postanowienia, jako nie spełniający wymogów, o jakich mowa w art. 157 P.p.s.a. w zw. z art. 166 P.p.s.a. i art. 193 P.p.s.a.