Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska po rozpoznaniu w dniu 6 marca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Miasta W. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 grudnia 2013 r. o sygn. akt I SA/Wa 2942/13 wydanego w sprawie wniosku Miasta W. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w części dotyczącej pkt 2 sentencji ze skargi Miasta W. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] października 2013 r. Nr [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość postanawia: oddalić zażalenie.
Pismem z dnia [...] października 2013 r. Miasto W. wniosło do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] października 2013 r., nr [...], którą organ uchylił decyzję Wojewody Dolnośląskiego z dnia [...] lipca 2013 r., nr [...] i orzekł o ustaleniu odszkodowania na rzecz użytkownika wieczystego T.C. w wysokości [...] zł z tytułu wygaśnięcia prawa użytkowania wieczystego na ww. nieruchomości oraz ustaleniu odszkodowania na rzecz Gminy W. w wysokości [...] zł z tytułu nabycia z mocy prawa przez Skarb Państwa nieruchomości położonej w W., w obrębie Sz. [...] przeznaczonej od budowę obwodnicy miasta W. (pkt 1), jednocześnie zobowiązując do wypłaty ustalonego odszkodowania Prezydenta Miasta W. (pkt 2).
W treści skargi zawarto jednocześnie wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w części dotyczącej pkt 2 sentencji. W uzasadnieniu wniosku wskazano, że w sprawie zachodzi niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Skarżący podkreślił, że obecnie prowadzonych jest kilkadziesiąt postępowań administracyjnych dotyczących ustalenia odszkodowania za wywłaszczone nieruchomości na łączną kwotę około 37 mln złotych. Wypłata tych odszkodowań, w sytuacji, gdy skarżący został zaskoczony obowiązkiem ich wypłaty i nie ma zaplanowanych takich kwot w swoim budżecie spowoduje, że będzie on zmuszony przenieść środki z innych zadań. Biorąc pod uwagę wysokość odszkodowań i ich łączną kwotę istnieje niebezpieczeństwo utraty płynności finansowej skarżącego i wystąpienie dla niego niepowetowanej straty. Na dowód powyższego skarżący przedłożył kopię uchwały budżetowej i wieloletniej prognozy finansowej na rok 2012 i lata 2013 - 2038. Skarżący podkreślił również, że wypłata odszkodowań w tym na rzecz T.C. spowodowałaby postawienie miasta W. w stanie całkowitej niewypłacalności i kompletnie sparaliżowałaby funkcjonowanie gminy. Ponadto odzyskanie wypłaconej kwoty wydaje się mało realne, a także wymaga zaangażowania znacznych środków finansowych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 17 grudnia 2013 r. o sygn. akt I SA/Wa 2942/13 odmówił wstrzymania zaskarżonej decyzji w części dotyczącej pkt 2 sentencji.
W oparciu o art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 1270 ze zm.), WSA wskazał, że podstawową przesłanką wstrzymania wykonania rozstrzygnięcia jest wykazanie niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, przez co należy rozumieć sytuację, gdy szkoda (majątkowa, a także niemajątkowa) nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego.
Zdaniem sądu pierwszej instancji w przedmiotowej sprawie wniosek skarżącego o wstrzymanie zaskarżonej decyzji w jej pkt 2 (dotyczącym zobowiązania skarżącego do wypłaty ustalonego odszkodowania) nie mógł zostać uwzględniony, gdyż powołane przez stronę okoliczności nie uprawdopadabniają zastosowania ochrony tymczasowej. W szczególności skarżący nie wykazał, zdaniem WSA, aby wykonanie zaskarżonej decyzji skutkować miało wyrządzeniem znacznej szkody lub trudnymi do odwrócenia skutkami. Sąd ten podkreślił, że bada przesłanki ewentualnego wstrzymania wykonania wyłącznie w odniesieniu do zaskarżonego aktu, a nie obowiązku wypłaty odszkodowań za nieruchomości wywłaszczone pod realizację inwestycji drogowej na łączną kwotę około 37 mln zł. Ponadto skarżący nie przedstawił jakiejkolwiek dokumentacji mającej potwierdzać rzeczywisty obowiązek wypłaty w tym samym momencie łącznej kwoty 37 mln.