Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Olga Żurawska - Matusiak po rozpoznaniu w dniu 9 listopada 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Wyższej Szkoły [...] na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 maja 2017 r., sygn. akt IV SA/Wa 2769/16 odmawiające wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji i decyzji Wojewody [...] z dnia [...] września 2015 r., nr [...]. w sprawie ze skargi Wyższej Szkoły [...] na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] lipca 2016 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji postanawia oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z 18 maja 2017 r. odmówił wstrzymania wykonania decyzji Ministra Infrastruktury i Budownictwa z [...] lipca 2016 r. oraz decyzji Wojewody [...] z [...] września 2015 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji.
W uzasadnieniu wskazał, że Wyższa Szkoła [...] (dalej skarżący), wniosła skargę na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z [...] lipca 2016 r., którą utrzymano w mocy decyzję Wojewody [...] z [...] września 2015 r. o stwierdzeniu nieważności decyzji Prezydenta Miasta [...] z [...] listopada 2008 r. w części odmawiającej zwrotu nieruchomości położonej w S. przy ul. [...], oznaczonej w ew. nr [...].
W skardze wniesiono o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji i decyzji Wojewody [...]. W uzasadnieniu wniosku podniesiono, że ponowne rozpatrzenie wniosku o zwrot w części dotyczącej przedmiotowej nieruchomości może skutkować orzeczeniem jej zwrotu na rzecz osoby trzeciej, mogącej rozporządzić nią z naruszeniem interesu prawnego skarżącego, będącego jej użytkownikiem wieczystym.
W ocenie Sądu I instancji w niniejszej sprawie nie zachodziły przesłanki do wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji i decyzji organu pierwszej instancji, ponieważ stwierdzenie nieważności decyzji w części odmawiającej zwrotu nieruchomości, co do której skarżącemu przysługuje prawo użytkowania wieczystego, samo w sobie nie skutkuje wystąpieniem przesłanek z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) dalej "P.p.s.a." Sąd zwrócił uwagę, że organ administracji będzie obowiązany ponownie rozpatrzeć wniosek osoby trzeciej o zwrot przedmiotowej nieruchomości. Od wydanej w tej sprawie decyzji skarżący będzie mógł się odwołać, a następnie wnieść skargę do sądu administracyjnego i to w postępowaniu z tej skargi będzie mógł złożyć wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożył skarżący zarzucając naruszenie art. 61 § 3 P.p.s.a., poprzez wydanie postanowienia odmawiającego wstrzymania wykonalności zaskarżonej decyzji, pomimo istnienia przesłanek ku rozstrzygnięciu przeciwnemu.
W oparciu o powyższe wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia i wstrzymanie wykonania decyzji Ministra Infrastruktury i Budownictwa z [...] lipca 2016 r. i decyzji Wojewody [...] z [...] września 2015 r., względnie uchylenie ww. postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm prawem przepisanych.
W uzasadnieniu skargi skarżący podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko przedstawione w skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 61 § 3 P.p.s.a. sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Oznacza to, że chodzi o taką szkodę, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego bądź wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do pierwotnego stanu. Wprowadzona w omawianym przepisie ochrona tymczasowa w postępowaniu sądowoadministracyjnym stanowi wyjątek od zasady wynikającej z art. 61 § 1 P.p.s.a., w myśl której wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności.