Skarga B. P. i [...] sp. j. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa w przedmiocie stwierdzenia nabycia z mocy prawa własności nieruchomości
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wiesław Morys po rozpoznaniu w dniu 10 listopada 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażaleń B. P. i [...] sp. j. oraz E. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 czerwca 2017 r. sygn. akt I SA/Wa 199/17 o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi B. P. i [...] sp. j. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] listopada 2016 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nabycia z mocy prawa własności nieruchomości postanawia: oddalić zażalenie. 5

Uzasadnienie strona 1/2

Sprecyzowaną w sentencji decyzją Minister Infrastruktury i Budownictwa utrzymał w mocy decyzję Wojewody M. z dnia [...] sierpnia 2015 r., nr [...], stwierdzającą nabycie z dniem 1 lipca 1999 r. z mocy prawa przez Województwo M. prawa własności nieruchomości położonej w M., oznaczonej jako działka nr [...], o powierzchni 431 m2, zajętej pod drogę wojewódzką nr [...] (obecnie nr [...]). Skarżący pismem z dnia 12 lutego 2017 r. wnieśli o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji uzasadniając, że wykonanie decyzji spowoduje niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody i trudne do odwrócenia skutki. Podnieśli, iż mogą zostać zobowiązani do zwrotu wypłaconej w 2014 r. kwoty zaliczki, a aktualnie nie posiadają na ten cel środków.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 29 czerwca 2017 r. odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. Jak wskazał w jego uzasadnieniu skarżący nie uzasadnili na czym w istocie polega niebezpieczeństwo wyrządzenia szkody, bądź powstania trudnych do odwrócenia skutków, w wyniku wykonania zaskarżonej decyzji. Za niewystarczające Sąd pierwszej instancji uznał ogólnikowe stwierdzenie, że Spółka będzie musiała zwrócić zaliczkę, a nie ma na ten cel nadwyżki gotówki. W sposób konkretny nie wykazano, że powinność ta będzie miała bezpośrednią przyczynę w wykonaniu zaskarżonej decyzji i stanowi jej bezpośrednie następstwo. Ponadto Sąd meriti wskazał, iż wiadomym jest mu z urzędu fakt, że B. P. wniósł zażalenie na postanowienie o odmowie wstrzymania wykonania aktu w sprawie ze skargi E. P., zarejestrowanej pod sygn. akt I SA/Wa 200/17, które to orzeczenie dotyczyło zaskarżonej w niniejszym postępowaniu decyzji. Podniósł w nim, że działka oznaczona nr [...] została wydzierżawiona innej spółce, która zobowiązała się płacić corocznie czynsz dzierżawny w wysokości 21.317,41 USD netto, jednak z uwagi na decyzję Wojewody M. z dnia [...] sierpnia 2015 r., stwierdzającą nabycie z dniem 1 stycznia 1999 r. z mocy prawa własności tej nieruchomości, nie chce wywiązać się z tego zobowiązania. Ponadto w 2007 r. została ustanowiona służebność drogi koniecznej na działce nr [...] za wynagrodzeniem w wysokości 90.610,99 zł, jednak na skutek apelacji kwotę tę podwyższono do 408.000 zł. Po wystawieniu stosownej faktury przez skarżącą Spółkę podmiot zobowiązany uiścił wskazaną w niej kwotę wraz z podatkiem. Jednak postanowieniem z dnia 15 września 2016 r., Sąd Najwyższy uwzględnił skargę kasacyjną i uchylił postanowienie orzekające o wynagrodzeniu z tytułu drogi koniecznej oraz przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w W. W związku z powyższym skarżący wskazali, że sprawa jest w toku, wobec czego istnieje duże prawdopodobieństwo, iż zapadnie krzywdzące rozstrzygnięcie w zakresie wyliczenia kwoty za ustanowienie drogi koniecznej, a ponadto skarżący są narażeni na niebezpieczeństwo wyrządzenia im znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków poprzez wydanie niekorzystnego wyroku w tej sprawie i w rezultacie poprzez zwrot kwot z tytułu zapłaconych podatków i innych należności. Skutki wykonania zaskarżonej decyzji przerastają możliwości finansowe skarżących, a odmowa wstrzymania aktu powoduje komplikację w postaci zbędnych zwrotnych rozliczeń. Odnosząc się do tych okoliczności Sąd pierwszej instancji stwierdził, że nie mają one żadnego bezpośredniego związku z zaskarżoną decyzją stwierdzającą nabycie nieruchomości, lecz są następstwem działań, m.in. skarżącego, podejmowanych na gruncie prawa cywilnego. Nie zostało zaś w żaden sposób wykazane, w sposób konkretny, a nie hipotetyczny, że skarżący będą zmuszeni zapłacić jakąkolwiek kwotę na rzecz swojego kontrahenta, a konieczność ta będzie bezpośrednim następstwem realizacji zaskarżonej decyzji. Dlatego na mocy art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), dalej P.p.s.a., orzekł jak wyżej.

Strona 1/2