Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Bożena Popowska po rozpoznaniu w dniu 3 grudnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia P. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 września 2015 r., sygn. akt II SA/Wa 2063/14 o odrzuceniu skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi P. B. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] września 2014 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby postanawia: oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę kasacyjną P. B. od wyroku tego Sądu z dnia z dnia 10 czerwca 2015 r. sygn. akt II SA/Wa 1063/14. W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że P. B., reprezentowana w postepowaniu sądowoadministracyjnym przez radcę prawnego, wniosła osobiście skargę kasacyjną od ww. wyroku wydanego w sprawie z jej skargi na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych w przedmiocie zwolnienia ze służby. Wniesiona skarga kasacyjna składała się z dwóch kart (strony tytułowej z oznaczeniem tytułu i daty pisma, adresata i nadawcy oraz oznaczeniem wyroku od którego wniesiono skargę kasacyjną wraz z wnioskiem o jego uchylenie, na drugiej karcie natomiast zapisano przy użyciu komputera "W tym stanie rzeczy, wnoszę jak na wstępie. Z poważaniem P. B."). Na wniesionej skardze brak było własnoręcznego podpisu osoby składającej.
Sąd pismem z dnia 11 sierpnia 2015 r. wezwał skarżącą do uzupełnienia braków powyższej skargi, tj. do własnoręcznego jej podpisania i do nadesłania jej odpisu w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi kasacyjnej. Wezwanie Sąd przesłał też do wiadomości pełnomocnika skarżącej.
W dniu 24 sierpnia 2015 r. pełnomocnik skarżącej, powołując się na wezwanie Sądu, nadesłał skargę kasacyjną wraz z jej odpisem. Nadesłana skarga liczyła 8 kart i został podpisana osobiście przez pełnomocnika skarżącej.
Sąd I instancji uznał, że braki formalne skargi kasacyjnej wniesionej w dniu 29 lipca 2015 r. przez skarżącą nie zostały uzupełnione, ponieważ nie została ona ani osobiście podpisana przez skarżącą, ani też nie nadesłano jej odpisu w zakreślonym terminie. Zdaniem Sądu, nie można też za żądane uzupełnienie braków formalnych uznać skargi kasacyjnej nadesłanej przez pełnomocnika skarżącej w dniu 24 sierpnia 2015 r. W ocenie Sądu obie skargi są dwoma różnym pismami wniesionymi w różnych datach - jedno składa się z dwóch kart, drugie z ośmiu, jedno zostało opatrzone jedynie komputerowym napisem "Z poważaniem P. B.", drugie zawiera własnoręczny podpis pełnomocnika skarżącej.
Z tej przyczyny Sąd I instancji orzekł o odrzuceniu skargi kasacyjnej na podstawie art. 176 w zw. z art. 46 § 1 pkt 4, art. 47 § 1 i art. 178 u ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej jako P.p.s.a.).
W zażaleniu na powyższe postanowienie pełnomocnik P. B. zarzucił naruszenie przepisów postępowania, tj.:
1. art. 178 w zw. z art. 176 § 1 pkt 1-3 i § 2, art. 46 § 1 pkt 4, art. 47 § 1, art. 58 § 1 pkt 3 P.p.s.a. poprzez nieuzasadnione przyjęcie, że skarga kasacyjna nie pochodzi od pełnomocnika skarżącej oraz że nie zostały uzupełnione braki formalne skargi, co miało istotny wpływ na wynik sprawy albowiem nie doprowadziło do przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
2. art. 178 w zw. z art. 106 § 5 P.p.s.a. w zw. z art. 233 § 1 K.p.c. polegające na poczynieniu błędnych ustaleń, poprzez przyjęcie, że skarga kasacyjna (pismo z brakami formalnymi) i skarga kasacyjna uzupełniona w wyniku wezwania WSA do uzupełnienia braków, pochodziły od różnych osób i stanowiły różne pisma wniesione w różnych datach, co miało istotny wpływ na wynik sprawy albowiem nie doprowadziło do przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.