Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska po rozpoznaniu w dniu 22 listopada 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia D. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 24 sierpnia 2017 r., sygn. akt II SO/Go 5/17 o oddaleniu wniosku D. W. o wymierzenie grzywny Prezydentowi Miasta Zielona Góra za nieprzekazanie skargi do sądu postanawia 1. uchylić zaskarżone postanowienie w całości i wymierzyć Prezydentowi Miasta Zielona Góra grzywnę w wysokości 300 (trzysta) złotych; 2. zasądzić od Prezydenta Miasta Zielona Góra na rzecz D. W. kwotę 387,22 zł (trzysta osiemdziesiąt siedem złotych i 22 grosze) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim oddalił wniosek D. W. o wymierzenie grzywny Prezydentowi Miasta Zielona Góra za nieprzekazanie skargi do sądu w przedmiocie dostępu do informacji publicznej. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że obowiązek przekazania sądowi skargi istnieje niezależnie od tego, czy dany podmiot uznaje, że skarga nie należy do kognicji sądu administracyjnego, czy też uzna, że nie jest organem administracji, albo nie jest dysponentem żądanych informacji, bądź stwierdzi że żądane informacje nie stanowią informacji publicznej. Organ obowiązany był przekazać skargę w terminie 15 dni, określonym w art. 21 pkt 1 z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. z 2016 r., poz. 1764 j.t.), a nie w terminie 30 dni wynikającym z art. 54 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369), "p.p.s.a.". Sąd podkreślił, że przedmiotem badania w sprawie jest wyłącznie kontrola prawidłowości wykonania przez skarżony podmiot ustawowych obowiązków związanych z wpływem skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. Jak wynika z urzędowego poświadczenia przedłożenia pisma wprowadzenie skargi do systemu teleinformatycznego organu nastąpiło w dniu 12 czerwca 2017 r. o godz. 17:52, zatem skarga D. W. winna była zostać przekazana Wojewódzkiemu Sądowi najpóźniej w dniu 27 czerwca 2017 r. - natomiast przesłano ją 7 lipca 2017 r. Sąd I instancji uznał wymierzenie grzywny, mimo stwierdzonego uchybienia przez organ obowiązkowi przekazania skargi w terminie, za nieuzasadnione z punktu widzenia wszystkich funkcji jakie pełni ten środek - grzywna nie pełniłaby funkcji dyscyplinującej z uwagi na to, iż skarga została przesłana przez organ do Wojewódzkiego Sądu. Również niecelowe byłoby stosowanie tej grzywny jako środka represyjnego w sytuacji, gdy opóźnienie wyniosło zaledwie 10 dni i nie miało znaczącego wpływu na rozpoznania sprawy sądowej bez nieuzasadnionej zwłoki. Grzywna nie spełniałaby także funkcji prewencyjnej, bowiem organ przekazał skargę 7 lipca 2017 r., a nie w reakcji na doręczony mu w dniu 10 lipca 2017 r. wniosek o wymierzenie grzywny. Sąd wskazał również, że jest to pierwsza tego rodzaju sprawa wobec Prezydenta Miasta Zielona Góra i nie jest to problem systemowy, powtarzający się i wymagający zdecydowanej reakcji ze strony Sądu. Nieprzekazanie skargi w ustawowym terminie nie było celowym działaniem organu, podjętym w zamiarze niedopuszczenia do szybkiego rozpoznania sprawy sądowoadministracyjnej, lecz błędnej oceny przedmiotu skargi i uznania, iż zastosowanie będzie miał termin ogólny wynikający z art. 54 § 2 p.p.s.a.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł D. W., wskazując, że niedochowanie terminu przez organ nie było usprawiedliwione żadnymi okolicznościami sprawy, co uzasadnia nałożenie grzywny na organ jako środka represyjnego i prewencyjnego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie zasługuje na uwzględnienie.