Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz po rozpoznaniu w dniu 10 marca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Z. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 stycznia 2007 r., sygn. akt I SA/Wa 808/06 o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Z, W., S. W., J. W., J. W. i J. W. na decyzję Ministra Transportu i Budownictwa z dnia [...] lutego 2006 r., nr [...] w przedmiocie zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości postanawia: oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 25 stycznia 2007 r., sygn. akt I SA/Wa 808/06, odmówił Z. W. oraz S. W. wstrzymania wykonania decyzji Ministra Transportu i Budownictwa z dnia [...] lutego 2006 r., nr [...], w przedmiocie zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości.
W uzasadnieniu tego postanowienia Sąd wskazał, iż w dniu 11 grudnia 2006 r. skarżący wnieśli o "całkowite wstrzymanie zaskarżonego wyroku Ministerstwa Budownictwa na mocy art. 156 § 1 pkt 1 i 2, 157 kpa". W powyższym piśmie Z. W. zaznaczył, "że w tej sprawie występuje wyłącznie w imieniu brata S. W.".
Pismem z dnia 27 grudnia 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wezwał Z. W. - pełnomocnika S. W. do sprecyzowania, czego dokładnie dotyczy wniosek zawarty w piśmie z dnia 2 grudnia 2006 r.
W odpowiedzi na wezwanie Sądu nadesłane zostało pismo z dnia 5 stycznia 2007 r., w którym ponownie wniesiono o "całkowite wstrzymanie zaskarżonego wyroku (postanowienia) Ministra Budownictwa na mocy art. 156 § 1 pkt 1 i 2, 157 kpa". W tej sytuacji Sąd uznał, że zawarty w piśmie z dnia 2 grudnia 2006 r. (uzupełniony w piśmie z dnia 5 stycznia 2007 r.) wniosek stanowi wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji Ministra Transportu i Budownictwa z dnia [...] lutego 2006 r. w przedmiocie zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości.
Sąd stwierdził, iż skarżący nie przedstawili żadnych argumentów uzasadniających wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Skarżący podnieśli jedynie liczne zarzuty odnoszące się do różnego rodzaju organów i instytucji państwowych oraz ich pracowników.
Ponadto, Sad I instancji zaznaczył, iż zaskarżona decyzja wydana została na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych (Dz. U. Nr 80, poz. 721 ze zm.). Wskazany przepis art. 17 ust. 1 powołanej ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. ma wyjątkowy charakter, albowiem przepis ten pozwala na udzielenie w uzasadnionych przypadkach zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości przeznaczonych na pasy drogowe, mimo niezakończenia postępowania wywłaszczeniowego ostateczną decyzją. W takiej sytuacji udzielenie ochrony tymczasowej stronie skarżącej, zwłaszcza w przypadku, gdy nie wykazała ona, że zostały spełnione przesłanki z art. 61 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi niweczyłoby cel, jaki przyświecał ustawodawcy przy przyjęciu ustawy, ustanawiającej szczególny reżim prawny przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych, w tym także w zakresie reguł prawa i postępowania wywłaszczeniowego.
W związku z powyższym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Z. W. i S. W. wnieśli do Naczelnego Sądu Administracyjnego zażalenie na powyższe postanowienie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: