Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska po rozpoznaniu w dniu 1 lutego 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 7 sierpnia 2017 r., sygn. akt III SA/Kr 1740/16 o odrzuceniu skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi A. K. na akt Dyrektora Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu w K. z dnia [...] września 2016 r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia stałej organizacji ruchu postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 10 marca 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, na podstawie art. 58 § 1 pkt 5a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718, dalej: P.p.s.a.) odrzucił skargę A. K. na akt Dyrektora Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu w K. z dnia [...] września 2016 r. w przedmiocie zatwierdzenia stałej organizacji ruchu. Postanowienie to, wraz z pouczeniem o dopuszczalności, trybie i terminie wniesienia skargi kasacyjnej, zostało doręczone skarżącemu 4 maja 2017 r.
W dniu 5 czerwca 2017 r. skarżący skierował do Sądu osobiście sporządzoną skargę kasacyjną od postanowienia z dnia 10 marca 2017 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie postanowieniem z dnia 13 czerwca 2017 r. odrzucił ww. skargę kasacyjną uznając, że została ona wniesiona bez dochowania należytej formy przewidzianej dla tego rodzaju środka odwoławczego, tj. niezgodnie z art. 175 § 1 - 3 P.p.s.a.
W dniu 4 lipca 2017 r. pełnomocnik A. K. wniósł zażalenie na powyższe postanowienie. Do zażalenia dołączono pełnomocnictwo procesowe dla adw. A. G. wraz z podpisanym przez adwokata egzemplarzem skargi kasacyjnej datowanej na dzień 5 czerwca 2017 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie postanowieniem z dnia 7 sierpnia 2017 r. odrzucił skargę kasacyjną złożoną w dniu 4 lipca 2017 r. jako wniesioną z uchybieniem terminu zakreślonego w art. 177 § 1 P.p.s.a. Sąd I instancji wskazał, że odpis postanowienia z dnia 10 marca 2017 r. wraz z uzasadnieniem został doręczony skarżącemu w dniu 4 maja 2017 r. Trzydziestodniowy termin do wniesienia skargi kasacyjnej upływał więc z dniem 3 maja 2017 r. Tymczasem skarga kasacyjna została złożona dopiero w dniu 4 lipca 2017 r.
W zażaleniu na to postanowienie pełnomocnik skarżącego podniósł, że wbrew twierdzeniom Sądu I instancji termin do wniesienia skargi kasacyjnej na postanowienie z dnia 10 marca 2017 r. nie mijał 3 maja 2017 r. ale 5 czerwca 2017 r., a zatem dokładnie w dniu, kiedy skarga kasacyjna została wniesiona do WSA w Krakowie. Zdaniem strony skarżącej, nie można również uznać, że skarga kasacyjna została wniesiona dopiero z chwilą złożenia zażalenia na pierwsze postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej, gdyż przedłożone przez pełnomocnika skarżącego egzemplarze skargi kasacyjnej są tożsame ze skargą kasacyjną złożoną 5 czerwca 2017 r.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 173 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi od wydanego przez wojewódzki sąd administracyjny postanowienia kończącego postępowanie w sprawie przysługuje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego. W myśl art. 175 § 1 P.p.s.a. skarga kasacyjna powinna być sporządzona prze adwokata lub radcę prawnego. Skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżone orzeczenie w terminie 30 dni od jego doręczenia(art. 177 § 1 P.p.s.a.)
Sporządzenie skargi kasacyjnej przez stronę z naruszeniem art. 175 § 1- 3 P.p.s.a. jest brakiem kasacji, który nie może być w późniejszym czasie konwalidowany. Stąd też dla oceny skargi kasacyjnej złożonej przez fachowego pełnomocnika skarżącego nie miał żadnego znaczenia fakt, iż A. K. złożył w dniu 5 lipca 2017 r. własnoręcznie sporządzoną skargę kasacyjną i to w ustawowym terminie, w sytuacji gdy miało to miejsce z naruszeniem wymogów z art. 175 § 1 P.p.s.a. Skarga kasacyjna sporządzona przez stronę osobiście była niedopuszczalna i podlegała odrzuceniu, co też Sąd I instancji uczynił wydając postanowienie z dnia 13 czerwca 2017 r. Skarga kasacyjna sporządzona przez profesjonalnego pełnomocnika skarżącego została złożona dopiero w dniu 4 lipca 2017 r., a więc po terminie na jej wniesienie, który upłynął w dniu 5 czerwca 2017 r. Z uwagi zatem na uchybienie temu terminowi skarga ta nie mogła konwalidować braków formalnych skargi sporządzonej osobiście przez skarżącego. Złożenie skargi kasacyjnej spełniającej wymogi z art. 175 § 1 P.p.s.a. obligowało natomiast WSA w Krakowie do jej oceny formalnej i do wydania rozstrzygnięcia procesowego o nadaniu jej dalszego biegu bądź też stwierdzającego jej niedopuszczalność. W tym zakresie Sąd I instancji prawidłowo przyjął, że została ona złożona ze znacznym opóźnieniem w stosunku do zakreślonego ustawowo terminu do jej wniesienia, aczkolwiek - jak słusznie zauważył wnoszący zażalenie - termin ten upłynął w dniu 5 czerwca 2017 r. a nie - jak przyjął Sąd I instancji - w dniu 3 maja 2017 r. Nie zmienia to jednak faktu, że skarga sporządzona przez fachowego pełnomocnika została w tej sprawie wniesiona już po upływie ustawowego terminu. Konsekwencją uchybienia terminowi, o jakim mowa w art. 177 § 1 P.p.s.a., jest zaś konieczność odrzucenia skargi kasacyjnej, na mocy art. 178 P.p.s.a., o czym też prawidłowo orzekł Sąd I instancji.
Z powyższych przyczyn Naczelny Sąd Administracyjny, w oparciu o art. 184 w związku z art. 197 § 2 P.p.s.a., zażalenie oddalił.