Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska po rozpoznaniu w dniu 18 marca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia S.B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 stycznia 2014 r. sygn. akt I SA/Wa 1001/12 o odrzuceniu skargi kasacyjnej od wyroku tego Sądu z dnia 25 stycznia 2013 r. w sprawie ze skargi S.B. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] marca 2012 r., nr [...] w przedmiocie zwrotu wywłaszczonej nieruchomości postanawia: oddalić zażalenie
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę kasacyjną S.B. od wyroku tego Sądu z dnia 25 stycznia 2013 r., sygn. akt I SA/Wa 1001/12. W uzasadnieniu postanowienia Sąd, przywołując dotychczasowy przebieg sprawy, wskazał, iż pismem z dnia 12 grudnia 2013 r. wezwał skarżącego do nadesłania trzech odpisów skargi kasacyjnej, w terminie siedmiu dni, pod rygorem odrzucenia wniesionego środka zaskarżenia. Pismem z dnia 23 grudnia 2013 r. pełnomocnik strony nadesłał trzy kserokopie skargi kasacyjnej, podkreślając, iż w jego ocenie brak jest podstaw do poświadczania ich zgodności z oryginałem.
Odrzucając skargę kasacyjną Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazał, że nadesłane przez stronę kserokopie skargi kasacyjnej nie mogą być uznane za jej odpisy, nie zostały bowiem poświadczone za zgodność z oryginałem, zatem skarżący nie wykonał wezwania, które skierował do niego Sąd. Nadesłanie kserokopii nie było bowiem uzupełnieniem braków formalnych skargi kasacyjnej, a ich brak uniemożliwia nadanie jej właściwego biegu. Sąd nie zgodził się jednocześnie ze stanowiskiem wyrażanym w orzecznictwie, jakoby nadesłanie niepoświadczonych kopii pisma winno być uznane za uzupełnienie jego braków formalnych.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł S.B., reprezentowany przez radcę prawnego, zarzucając Sądowi błędne przyjęcie, że skarżący, przesyłając trzy odpisy skargi kasacyjnej w postaci kserokopii, nie wykonał wezwania do uzupełnienia braków formalnych. W uzasadnieniu zażalenia strona powołała się na pogląd wyrażony w orzecznictwie sądów administracyjnych, zgodnie z którym odrzucenie pisma tylko z tego powodu, że strona nadesłała niepoświadczoną za zgodność z oryginałem kopię tego pisma jest nadmiernym formalizmem. W aktach sprawy znajduje się oryginał skargi kasacyjnej, a przesłane Sądowi kserokopie wiernie ten oryginał odwzorowują. Nie istnieją zatem jakiekolwiek braki uniemożliwiające nadanie biegu środkowi zaskarżenia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie posiada usprawiedliwionych podstaw.
Art. 47 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej jako "P.p.s.a.", stanowi, że do pisma strony należy dołączyć jego odpisy i odpisy załączników dla doręczenia ich stronom, a ponadto, jeżeli w sądzie nie złożono załączników w oryginale po jednym odpisie każdego załącznika do akt sądowych .Zgodnie zaś z art. 47 § 2 P.p.s.a. odpisami pisma mogą być także uwierzytelnione fotokopie bądź uwierzytelnione wydruki poczty elektronicznej. Oznacza to, na co słusznie uwagę zwrócił Sąd I instancji, że odpisem pisma procesowego jest zatem każdy dalszy jego egzemplarz, odwzorowany w dowolnej technice, zgodny z oryginałem co do treści. Może to być kopia maszynowa, a także kopia wykonana przy użyciu każdej innej techniki powielania, np. wydruk komputerowy. Jednakże podkreślenia wymaga, iż art. 47 § 2 P.p.s.a. nakazuje wprost, aby kopia taka została uwierzytelniona, co jest warunkiem koniecznym uznania jej za odpis pisma. Uwierzytelnienie takie ma za zadanie poświadczenia przez stronę zgodności odpisu z oryginałem pisma, przy czym nie jest wymagane podpisanie tych odpisów przez stronę. Z powyższego wynika zatem, że aby przedłożona kopia pisma mogła być uznana za jego odpis strona zobligowana jest do złożenia poświadczenia uwierzytelniającego zgodność z oryginałem. Nie można zatem przyjąć za słuszne stanowiska pełnomocnika skarżącego, że niepoświadczone kserokopie pisma winny być uznane za jego odpisy, szczególnie, że w przedmiotowej sprawie problem dotyczy odpisów skargi kasacyjnej, która jest pismem wysoce sformalizowanym, objętym nadto przymusem adwokacko - radcowskim, a zatem co do którego stosuje się ostrzejsze kryteria niż w stosunku do innych pism procesowych.
Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny, uznając zaskarżone postanowienie za zgodne z prawem, orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.