Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk po rozpoznaniu w dniu 14 grudnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Starosty S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 27 września 2016 r., sygn. akt IV SA/Po 816/16 odmawiające Staroście S. przywrócenia terminu do wniesienia skargi na nakaz Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] kwietnia 2016 r., znak: [...] w przedmiocie nakazu wprowadzenia zmian w organizacji ruchu postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 27 września 2016 r., sygn. akt IV SA/Po 816/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odmówił Staroście S. przywrócenia terminu do wniesienia skargi na nakaz Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] kwietnia 2016 r. w przedmiocie wprowadzenia zmian w organizacji ruchu, bowiem brak było przesłanek z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm., dalej p.p.s.a.)
W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia Sąd pierwszej instancji wskazał, że pismem z dnia 22 sierpnia 2016 r. Starosta S. złożył skargę na nakaz Wojewody Wielkopolskiego. W skardze zawarty został wniosek o przywrócenie terminu do jej wniesienia. Uzasadniając ten wniosek strona skarżąca, reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, wskazała, że do dnia wniesienia skargi nie otrzymała zwrotnego potwierdzenia doręczenia Wojewodzie Wielkopolskiemu wezwania do usunięcia naruszenia prawa. Ponadto podniesiono, że od dnia 17 sierpnia 2016 r. do dnia 20 sierpnia 2016 r. Starosta S. przebywał na szkoleniu służbowym. Sąd pierwszej instancji zwrócił uwagę na to, że strona skarżąca złożyła pisemną reklamację z żądaniem wyjaśnienia daty doręczenia przesyłki nadanej w dniu 1 czerwca 2016 r. dopiero w dniu 18 sierpnia 2016 r. Ponadto, w ocenie Sądu trudno przyjąć, że strona skarżąca nie mogła ustalić czy i kiedy wezwanie do usunięcia naruszenia prawa wpłynęło do organu, zwłaszcza mając na względzie fakt, że informację o doręczeniu w dniu 6 czerwca 2016 r. przesyłki zawierającej to wezwanie strona uzyskała z internetowego systemu śledzenia przesyłek już w dniu 19 lipca 2016 r. (k. 12 i 13 akt sądowych).
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł Starosta S., zarzucając mu błędne ustalenie, że strona już w dniu 19 lipca 2016 r. uzyskała informację o doręczeniu Wojewodzie w dniu 6 czerwca 2016 r. wezwania do usunięcia naruszenia prawa, błędną wykładnię art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi sprowadzającą się do nałożenia na skarżącego obowiązku codziennego i nieustającego badania czy i kiedy zostało adresatowi doręczone pismo skarżącego wysłane pocztą za pisemnym potwierdzeniem odbioru w celu wykazania należytej staranności (braku swojej winy) w sytuacji uchybienia terminowi do wniesienia skargi, a także błędne zastosowanie art. 86 § 1 p.p.s.a. w ten sposób, że skoro strona w dobie telefonów mogła ustalić czy i kiedy wezwanie do usunięcia naruszenia prawa wpłynęło do organu, to taka możliwość wyklucza przyjęcie, że uchybienie terminowi do wniesienia skargi nastąpiło bez winy skarżącego. W uzasadnieniu zażalenia podkreślono, że wydruki z systemu internetowego potwierdzające doręczenie wezwania Wojewodzie nie dotarły do Starosty.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do art. 86 § 1 p.p.s.a. jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. We wniosku o przywrócenie terminu należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w jego uchybieniu (art. 87 § 2 p.p.s.a.). Z przepisu tego jednoznacznie wynika, że na stronie spoczywa obowiązek wskazania okoliczności, które mogą potwierdzać, że dana czynność procesowa nie została dokonana w terminie bez jej winy. Podkreślenia wymaga także, że instytucja przywrócenia terminu jest stosowana jedynie w sytuacjach wyjątkowych, tylko wtedy gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Zatem oceniając okoliczności mające uprawdopodobnić brak winy w naruszeniu terminu sąd powinien brać pod uwagę obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy. Pojęcie, miernika staranności, odnosi się do cech danej strony. Należy pamiętać, że zgodnie z ukształtowanym orzecznictwem sądów administracyjnych, pojęcie winy strony w uchybieniu terminowi obejmuje swym zakresem także winę osób trzecich upoważnionych przez stronę do dokonania określonej czynności procesowej.