Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Kremer po rozpoznaniu w dniu 6 grudnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 15 czerwca 2016 r., sygn. akt III SA/Lu 947/15 o odmowie przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku w sprawie ze skargi M. G. na decyzję Wojewody Lubelskiego z dnia [...] czerwca 2015 r. nr [...] w przedmiocie utraty statusu bezrobotnego i prawa do zasiłku postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 15 czerwca 2016 r., sygn. akt III SA/Lu 947/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie, po rozpoznaniu wniosku M. G., odmówił przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że wyrokiem z dnia 1 marca 2016 r., oddalono skargę M. G. na decyzję Wojewody Lubelskiego z dnia [...] czerwca 2015 r., nr [...] w przedmiocie utraty statusu bezrobotnego i prawa do zasiłku.
W piśmie z dnia 30 marca 2016 r. (data nadania w urzędzie pocztowym) skarżący wniósł o uzasadnienie powyższego wyroku.
Postanowieniem z dnia 27 kwietnia 2016 r. Sąd odmówił skarżącemu sporządzenia uzasadnienia wyroku.
W piśmie z dnia 9 czerwca 2016 r. skarżący wniósł o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o uzasadnienie powyższego wyroku.
W uzasadnieniu wniosku skarżący podniósł, że wezwanie na rozprawę nie zostało prawidłowo doręczone, ponieważ rozprawa była wyznaczona na dzień 1 marca 2016 r., a zawiadomienie otrzymał w dniu 26 lutego 2016 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie odmawiając przywrócenia terminu wskazał, że M. G. nie uprawdopodobnił okoliczności wskazujących na brak jego winy w uchybieniu terminu.
Sąd powołał się na art. 91 § 2 P.p.s.a. i wskazał, że przesyłkę zawierającą zawiadomienie o terminie rozprawy skarżący odebrał w dniu 26 lutego 2016 r., po awizowaniu przesyłki. Skarżący został zatem zawiadomiony o terminie rozprawy na 3 dni przed rozprawą. Doręczenie zawiadomienia o rozprawie uznać należy zatem za skuteczne.
W ocenie Sądu, wyznaczenie rozprawy uzasadnia skrócenie terminu 7-dniowego do 3 dni. Zawiadomienie o rozprawie zostało wysłane 4 lutego 2016 r. i o jego nadejściu skarżący został poinformowany w dniu 12 lutego 2016 r. (awizo). Organ otrzymał zawiadomienie o terminie rozprawy w dniu 9 lutego 2016 r. Strony zostały pouczone, że niestawiennictwo nie wstrzymuje rozpoznania sprawy.
Sąd zauważył, że skarga w niniejszej sprawie wpłynęła do WSA w Lublinie w dniu 3 sierpnia 2016 r. Odroczenie rozprawy z powodu niezachowania terminu 7-dniowego spowodowałoby opóźnienie w rozpoznaniu sprawy o dalsze tygodnie lub nawet miesiące.
Ponadto skarżący nie przedstawił żadnych obiektywnych okoliczności, które wystąpiłyby w okresie biegu terminu do dokonania czynności procesowej i które Sąd mógłby rozważyć oraz ewentualnie potraktować jako przeszkody uniemożliwiające skarżącemu zachowanie terminu do złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku. Nie uprawdopodobnił, że uchybienie terminu nastąpiło bez jego winy.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł M. G., domagając się jego uchylenia.
W uzasadnieniu zażalenia wskazano, że w zawiadomieniu o terminie rozprawy skarżący nie został pouczony, że sprawa jest pilna i w sprawie ma zastosowanie termin trzech dni, o którym mowa w art. 91 § 2 P.p.s.a.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do art. 86 § 1 P.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi o przywróceniu terminu. Wniosek o przywrócenie terminu powinien zatem powoływać okoliczności wskazujące na brak winy strony w uchybieniu terminu, które zapewniają uprawdopodobnienie zasadności tego wniosku. Z brakiem winy mamy do czynienia tylko w przypadku zaistnienia niezależnych od strony i niemożliwych do przezwyciężenia okoliczności, które miały bezpośredni wpływ na przekroczenie terminu. Brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy i przy braniu pod uwagę także uchybień spowodowanych nawet lekkim niedbalstwem. Przywrócenie terminu ma bowiem charakter wyjątkowy i nie jest możliwe, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. Warunkiem przywrócenia terminu jest zatem uprawdopodobnienie braku winy strony w jego uchybieniu, przy czym pojęcie winy należy rozumieć w sposób obiektywny - wymagając od strony staranności.