Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek po rozpoznaniu w dniu 9 lutego 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Z.R. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 30 października 2017 r. sygn. akt IV SA/Wr 190/17 odrzucające zażalenie Z.R. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 8 czerwca 2017 r. sygn. akt IV SA/Wr 190/17 odrzucające skargę Z.R. o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego w sprawie zakończonej wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 17 stycznia 2017 r., sygn. akt IV SA/Wr 328/16 postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu postanowieniem z dnia 30 października 2017 r. sygn. akt IV SA/Wr 190/17 odrzucił zażalenie Z.R. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 8 czerwca 2017 r. sygn. akt IV SA/Wr 190/17 odrzucające skargę Z.R. o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego w sprawie zakończonej wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 17 stycznia 2017 r., sygn. akt IV SA/Wr 328/16.
W uzasadnieniu Sąd wskazał, że zgodnie z art. 194 § 1 P.p.s.a., zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego przysługuje na postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego w przypadkach przewidzianych w ustawie, a ponadto na postanowienia enumeratywnie wymienione w art. 194 § 1 pkt 1 - 10. Z treści tego przepisu wynika, że ustawa nie przewiduje wniesienia zażalenia na postanowienie o odrzuceniu skargi o wznowienie postępowania.
Sąd I instancji podkreślił, iż skarżący, pomimo doręczenia prawidłowej treści pouczenia o możliwości wniesienia skargi kasacyjnej od postanowienia z dnia 8 czerwca 2017 r., w dniu 25 października 2017 r. wniósł zażalenie, które stosownie do postanowień art. 178 w związku z art. 197 § 2 P.p.s.a. podlegało odrzuceniu.
Zażalenie na to postanowienie złożył Z.R..
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do treści art. 173 § 1 P.p.s.a. od wydanego przez wojewódzki sąd administracyjny wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 58 § 1 pkt 2-4, art. 161 § 1 oraz art. 220 § 3, przysługuje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Takim postanowieniem kończącym sprawę jest postanowienie o odrzuceniu skargi o wznowienie postępowania. Brak jest zarazem przepisu szczególnego, który przewidywałby wniesienie zażalenia w tej sytuacji. Skarga kasacyjna jest zatem jedynym prawnie dopuszczalnym środkiem zaskarżenia postanowienia odrzucającego skargę o wznowienie postępowania.
Nawet gdyby uznać, że wniesiony w sprawie środek odwoławczy - mimo nazwania go zażaleniem - jest skargą kasacyjną, to zauważyć trzeba, że stosownie do art. 175 § 1 P.p.s.a. skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego, z uwzględnieniem art. 175 § 2 i 3 P.p.s.a., w których określony został katalog podmiotów zwolnionych od obowiązku zachowania przymusu adwokacko-radcowskiego. Z akt sprawy nie wynika, aby skarżący był adwokatem lub radcą prawnym, ani którymkolwiek z podmiotów wskazanych w art. 175 § 2 i 3 P.p.s.a. Oznacza to, że środek odwoławczy wniesiony w niniejszej sprawie podlegał odrzuceniu także z tej przyczyny.
Mając na uwadze powyższe, należy uznać orzeczenie Sądu I instancji o odrzuceniu zażalenia za w pełni prawidłowe, a zażalenie jako niezasadne za podlegające oddaleniu na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 P.p.s.a.