Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska po rozpoznaniu w dniu 23 marca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia T. K. i M. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 listopada 2009 r., sygn. akt I SA/Wa 1770/09 odmawiające wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi T. K. i M. K. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia (...) września 2009 r., nr (...) w przedmiocie odmowy uwzględnienia wniosku w sprawie ustalenia odszkodowania postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 20 listopada 2009 r., sygn. akt I SA/Wa 1770/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji Wojewody Mazowieckiego z dnia (...) września 2009 r., nr (...) w sprawie ze skargi T. K. i M. K. w przedmiocie odmowy uwzględnienia wniosku w sprawie ustalenia odszkodowania.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd pierwszej instancji wskazał, iż zaskarżoną decyzją Wojewoda Mazowiecki utrzymał w mocy decyzję Prezydenta m. st. Warszawy z (...) czerwca 2009 r., nr (...) o odmowie uwzględnienia wniosku stron w sprawie ustalenia odszkodowania za nieruchomość położoną w Warszawie w Dzielnicy W. przy ul. P., stanowiącą część działki ewidencyjnej nr (...). W skardze na przedmiotową decyzję strony zamieściły wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, który nie został w ogóle umotywowany. Sąd pierwszej instancji podniósł, iż z treści uzasadnienia skargi nie wynika na czym miałoby polegać niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożyli T. K. i M. K. podnosząc, iż Sąd pierwszej instancji w sposób błędny przyjął, że uzasadnienie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie wskazywało na konkretne okoliczności przemawiające za pozytywnym jego rozpatrzeniem.
Sąd pierwszej instancji nie wziął bowiem pod uwagę dokumentów złożonych wraz ze skargą, z których wynika, że działka nr (...) jest własnością skarżących od 1963 r., zarejestrowaną w księdze wieczystej nr (...) i nigdy nie była we władaniu Skarbu Państwa. Skarżący poczynili nakłady celem wybudowania ogrodzenia oraz obsadzenia spornej nieruchomości roślinami, co ich zdaniem podniesie estetykę otoczenia i nie będzie kolidowało z ruchem ulicznym. Podkreślili, że sporna część ich działki nigdy nie była wykorzystywana dla celu prowadzenia ruchu ulicznego. Podnieśli, że powoływanie się na art. 73 Ustawy z dnia 13 października 1998 "Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną" w ich przypadku jest bezzasadne, ponieważ teren ich działki nigdy nie był zajęty pod drogę publiczną, na dowód czego przedstawili wypis z rejestru gruntów i inne dokumenty zawarte w załącznikach.
W konsekwencji uznali, iż działka stanowi ich własność i nie wyrazili zgody na jej nieodpłatne odebranie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Odmowa wstrzymania wykonania aktu lub czynności przez organ nie pozbawia skarżącego złożenia wniosku do sądu. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.